thema: Raaijmakers Project

Naar aanleiding van het 'Gereedschapsnummer' (december 2011) van Terras, werd begin 2012 het befaamde essay 'De kunst van het machinelezen' van Dick Raaijmakers rondgestuurd aan componisten, schrijvers, filmmakers en beeldend kunstenaars. Zij reageerden op een van de lemma's van Raaijmakers essay. Kijk op deze pagina voor steeds nieuwe bijdragen.

Lees meer over dit project hier.

Machinevrees

december 15, 2012

Esma Moukhtar

Machinevrees

 

Gasfornuis

Brommer

Typmachine

Computer

Auto

Antwoordapparaat

Mobiele telefoon

Internet

Wasmachine

Printer

Elektrische koffiemolen

 

Wat moet worden in gang gezet, aangezwengeld, soms met 2 handen

bediend, aangemoedigd en gestuurd.

 

Niet

maar niet

niet niet weten

weten ween weten weten, begrijp

begrien begrijpen niet

lezen kunnen

lezen

ik

niet

 

Wel

lezen kunnen

aanvangen,

aanpakken kunnen

de machines

zij wel

 

_

 

Zij kunnen wat ik zonder hen onmogelijk kan.

Ik loop er met een boog omheen.

Of staar me blind.

 

Had het aan mij gelegen zou ik geen lucifer hebben afgestreken. Geen gas aangestoken. Geen telefoon opgenomen of elektronische post ontvangen.

Toch wil ik niet wereldvreemd zijn.

Wat zij doen, dat wil ik weten en wat ze kunnen, dat wil ik ook.

Ik wil dat de machine mij bedient.

Maar ik durf de machine niet.

 

_

En als ik ze eenmaal ken, aandurf, aanzetten … lees meer →

Blikveld

november 9, 2012

Mathilde van Beekhuizen

uitvouwblad_800px

Kontakt

april 10, 2012

Gam Bodenhausen

Gam Bodenhausen - kontakt | Tijdschrift Terras

One Euro

maart 29, 2012

Maarten M. Janssen

One Euro - Maarten Janssen | Tijdschrift Terras

The Democracy Machine – A Report

maart 22, 2012

Bette Adriaanse

 It was far, far, into the future, although not thát far into the future, when the Democracy Machine was first used. The future was as you would imagine it to be: human teleportation was invented (but caused a lot of accidents), buildings were extremely high (the closer you lived to the ground, the more you paid) and everybody had a microchip implanted in their brains.

Certain things hadn’t changed. There was a lot of quarrelling about the efficiency of the infrastructure, the quality of educational system, and crime rates were steadily on the rise. The two presidential candidates were each other’s polar opposites, and every day politicians appeared on television to take back everything they said the day before.

When in a certain part of the country a long drawn-out dispute about the construction of a bridge or a tunnel accusations of nepotism were uttered, the first test … lees meer →

Afdruk

maart 22, 2012

Deborah van der Schaaf

Afdruk - Deborah vd schaaf - 52 lens | Tijdschrift Terras

Video, Verlengsnoer, Camera, Vliegtuig

maart 8, 2012

Bas Fontein

Video

Mijn eerste herinnering is die aan een mand met mandarijnen die rondging in de kerk. Mijn mandarijn viel en rolde onder de houten banken door. Iedereen probeerde hem te pakken, maar niemand kon er bij. Af en toe stel ik me voor dat ik er niet meer ben. Ik voel dan hoe alles wegvalt. Aan de godsdienstleraar vroegen we iedere les of we de reïncarnatie-video nog een keer mochten zien. Wanneer hij instemde en de videokar haalde, hielp ik hem de kar over de drempel van het lokaal te tillen.

Verlengsnoer

Toen ik een week bij mijn opa en oma logeerde, vulde mijn opa iedere ochtend een kom voor de helft met water, loste er een vitamine-bruistablet in op en mengde er vervolgens enkele eetlepels muesli doorheen. Hij trok onsmakelijke gezichten en lepelde gehaast zijn ontbijt naar binnen.

Nadat ik het gras had … lees meer →

De ontplofte dichtbundel, of: Hoe lees je 100.000.000.000.000 gedichten?

februari 16, 2012

Martin de Haan

Le génie, c’est l’erreur dans le système – Paul Klee, geciteerd door Georges Perec

Een interactieve dichtbundel avant la lettre

In een studie over de opbouw van dichtbundels[1] mag de bekendste, zo niet enige dichtbundel ter wereld zonder vaste opbouw natuurlijk niet ontbreken: Cent mille milliards de poèmes (1961) van Raymond Queneau, het boek dat de blijde inkomst van de Oulipo in de Franse letteren inluidde. De bundel is minder dik dan de titel doet vermoeden, dankzij een vernuftig papierbesparingsmechanisme: in plaats van honderd duizend miljard losse gedichten te schrijven heeft Queneau de versregels van tien sonnetten zodanig losgeknipt dat ze afzonderlijk kunnen worden omgeslagen en naar believen met elkaar worden gecombineerd. Het resultaat is een potentiële verzameling van precies 100.000.000.000.000 sonnetten. Immers, voor elke regel zijn tien mogelijkheden beschikbaar, voor elke twee regels dus 10 x 10 = … lees meer →