De mensen in de verhalen van de Nieuw-Zeelandse schrijfster Pip Adam handelen automatisch en onbewust. Hun banen en rollen zijn duidelijk gedefinieerd. Ze werken achter de kassa van de $1,95 store of in de nagelstudio, zijn met verlof van de strijd in Oost-Timor, verdrijven hun tijd in de gevangenis of liggen op de kraamafdeling.
Het door Arthur de Smet als ‘Van voor af aan’ vertaalde verhaal ‘Over Again’ is afkomstig uit Adams debuut Everything We Hoped For (2010), een bundel die maar liefst drieëntwintig verhalen bevat, waarvan sommige slechts drie of vier pagina’s kort.
De lezer ontmoet de personages op cruciale en intieme momenten. Zo komt in het verhaal ‘Bleeding’ een man er in de tweede alinea achter dat het bloeden van zijn anus er vermoedelijk op wijst dat hij kanker heeft. Informatie die nog niemand in zijn omgeving heeft, behalve hijzelf en de lezer.
Ondanks alle vertrouwelijke informatie houdt Pip Adam afstand tot de personages. Haar stijl is onopgesmukt en vol understatement, haar toon bijtend en droog. In Over Again laat ze het zinnetje ‘They drank some more’ een paar maal terugkeren, totdat het een vernietigende kracht krijgt. Haar dialogen zijn tegelijk levensecht en vervreemdend. Vaak duiken er al te bekende formuleringen in op: ‘Thank you for coming’, ‘Follow me’, ‘Understand?’ en ‘God will look after it.’
Everything We Hoped For biedt een mooi portret van de Nieuw-Zeelandse samenleving. Niet de helden, niet de happy few, maar gewone mensen wil Adam tonen, van hun levens de donkere kanten. Hun namen zijn Lucy, Bill, Jane en een enkele keer: Hope. Hun verlangens, dromen en angsten schrijft Adam niet uit, ze toont ze via hun gedrag en via een flard van hun gedachten. De personages ontwikkelen zich nauwelijks, ze zijn.
Haar debuutbundel verscheen bij de Victoria University Press, de uitgeverij van de Universiteit van Wellington. Pip Adam verkreeg er in 2007 een Master in Creative Writing en doet er nu promotieonderzoek. Ze bestudeert hoe bouwkundigen de gebouwde omgeving – van woonwijk tot snelweg – beschrijven. Ze wil de inzichten die ze opdoet gebruiken voor een reeks nieuwe korte verhalen over de relatie van mensen met de bouwwerken om hen heen, en met de bouwkundige structuren die eraan ten grondslag liggen.