Zeg het dan of

zing het maar.

Deze reizen, golven.

Het blauwen van al wat ik zie.

Zing het met een harp

of tamboerijn.

Met een trom en fiedel.

Deze noten en hun staf,

het netwerk van lijnen

bloeiende einder.

Deze figuren volhardend.

Hun wetten. Ik omarm

toeval. Toevallig word ik

een zelf in zon

midden op de dag.

Waar ben je? Wolk,

welke schaduw spreekt

voor mij. Ik ben benieuwd.

Is er een einde

aan plastic. Is

gisteren het nieuwe

morgen. En

is dat een toekomst?

Krijgen we de kans

het aan te raken en content

te zijn hier

voor we gaan.

Dat de tekenen

ten slotte

niet meer

onvertaalbaar zijn.

En dat ik

deze taal moge leren.

Dat er een

taal kan zijn

met zeg een dolfijn,

een hond, een veehoeder

en slachthuis,

een houthandel

en grote sequoia.

Dat iemand barbaren kan opdragen

Blijf daar. En

laat je niet meeslepen

dit oude spel in.

Ik me af of het gedicht

oud wordt. Of

het lied gesleten is

als zeeglas.

Ik vraag me af of ik

mans ben voor dit licht.

Deze ideeën van orde

en al wat ik voel

als ik de straat

afloop.

Ik zie het sap

op de auto’s druppelen.

Zie het wrak

aan mijn voeten.

Zijn staat van verval.

Om dat verval

te zien als de beste van alle

werelden voor mij.

Het is transformatie

niet transportatie

die nodig is. Hier.

Het omarmt

de zachte materie

waarop mijn motor loopt.

Mijn larie. En angst.

Deze pis en

azijn. En tranen.

Dat ik geen geweld

zal begaan

aan mijzelf in gedachten.

Of aan anderen met wrede woorden.

Dat ik misschien

dit kettingschakel-isme breek

van groter dan

kleiner dan waarom

je groter voelen dan

iemand die zich kleiner voelt.

Kan ik dit lichaam

transformeren

dat ik beheer. Dit

mijn biomassa.

Mijn toeval.

Verdwaald op zee

vond ik een stem

levend en schuimend,

brekend, vallend

en rijzend. Te drijven,

dwalen, te dromen

van de stem. Zijn

ader. Zijn trillingen

te voelen. Toonhoogte.

Meerstemmige geluiden.

Daarin overeind gehouden

te worden, lief te hebben.

Wiens boek ligt daar op tafel?

En waar komt

de stem

vandaan?

Welk leven

was gehecht

aan zijn verheffing,

aan zijn list,

zijn vermogen te zien.

Begrip te vormen

van jezelf. Met

weglating van jezelf.

Hoe te leven.

Wat te doen.