Honigprotokolle

Horen jullie dat, zo honen honingprotocollen: Wat zal ik denken? Niets.

Je zult niet denken. Je komt er niet doorheen. Er staat een berg voor.

De berg bestaat uit vele bergen, enkele bestaan uit slijk,

sommige uit schroot, andere weer uit triolen, uit molm of kurk.

Je komt er niet doorheen. Ze groeien je, pruikenbok, over het voorhoofd,

over de ogen. Ze hebben samenhang. Je moet nu niets denken.

Maar moet ik niet denken, dat ik mij vandaag zal, omdat ik mij

morgen kan? Nee, verheug je, je zult en moet nu niets denken.

Maar stel je voor: Wat je niet denkt is duizendmaal erger

dan al het gedachte. Het komt altijd terug. Zoals een berg terugkeert,

die ik met schoepen, baggermolens en brandy, met 200-decibelsymfonieën

van Haydn, met zeer lange hortende delen, met perslucht,

koevoet en een heerschaar van zware gereedschappen voor altijd wegdroeg.

De berg zegt: Spoedig zal alles effen en vlak zijn. En komt terug.

Hört ihr das, so höhnen Honigprotokolle: Was soll ich denken? Nichts.

Du sollst nicht denken. Du kommst nicht durch. Es steht ein Berg davor.

Der Berg besteht aus vielen Bergen, einige bestehen aus Schmodder,

manche aus Altmetall, andre wieder aus Triolen, aus Mulm oder Kork.

Du kommst nicht durch. Sie wachsen dir, Perückenbock, über die Stirn,

über die Augen. Sie haben Verbindung. Du musst jetzt nichts denken.

Aber muss ich nicht denken, dass ich heute mich soll, weil ich mich

morgen kann? Nein, freu dich, du sollst und musst jetzt nichts denken.

Aber stell dir vor: Was du nicht denkst, ist abertausendmal schlimmer

als alles Gedachte. Es kommt immer zurück. Wie ein Berg zurückkehrt,

den ich mit Schaufeln, Baggern und Brandy, mit 200 Dezibel-Sinfonien

von Haydn, mit sehr langen hervorgestoßenen Sätzen, mit Pressluft,

Kuhfuß und einer Heerschar von schweren Geräten für immer abtrug.

Der Berg sagt: Bald wird alles eben und flach sein. Und kommt zurück.

// moet nog geschreven worden //

Identificatie met plekken, die voor mij totaal plekloos zijn

// muss noch geschrieben werden //

Identifikation mit Orten, die für mich ganz ortlos sind

Meer vertalingen van de gedichten van Monika Rinck door Hélène Gelèns en Miek Zwamborn staan in Terras 00, het papieren nulnummer.
Zie ook: http://www.begriffsstudio.de/

Tijdschrift Terras