Kantelbeeld: HAAS EN EEND (fragment)

 

Ze is heel mooi symmetrisch, bromt reuzenhaas bekeerd.

Zijn polsslag raast over straat. Zijn polsslag komt als eerste aan.

Twee verschillende meesters voelen in de voorraadkamer de pols

van de zich aan één been in het niets opgehangen haas.

 

Dat is de truc: identiek beeld toont twee verschillende wezens.

En elke opnemer van de polsslag voelt een andere polsslag.

Wat pulseert, leeft. De ene hand vraagt de andere hoe het gaat.

Mijn pols is net erg geforceerd moet ik zeggen, ruw.

En zwaar als nat zand. En lichtelijk gedaald.

 

Wat u waarneemt als u iets aanraakt (de pols),

hangt af van hoe u iets aanraakt. Artsen in China

vonden glibberigheid, vonden ruws, Griekse artsen niet.

Want Chinezen voelden geen losse slagen, ze voelden

de stroom: something that flowed. Zoals de Alb in Karlsruhe.

 
 
 
 
 
 

N A T U U R K U N D E M U S E U MK A R L S R U H E (fragment)
 
 
Het mokken van de reuzenhaas! Hij komt dichterbij.

Lichtere schokken. Het schudden van platen.

Mineralen zijn meestal ongeregeld in het oergesteente verdeeld.

Let op: langwerpige bellen wijzen erop

dat de steensmelt op het aardoppervlak

– als een blubberige gloedlawine – uitgevloeid is.

De reuzenhaas ligt in een heet bed van lava

het doet hem niets, doddig wentelt hij zich ’s nachts,

vuurfonteinen begiftigen zijn slaap met spektakel.

Hij staat helemaal in vuur en vlam ’s morgens vroeg op.

Dan wijdt hij zich nog gloeiend (of dampend)

aan de karikatuur der eenden en schrijft een bitter sonnet.
 
 
 
 
Deze twee fragmenten zijn afkomstig uit het lange gedicht Kantelbeeld Karlsruhe, in september 2016 en werden geschreven door Monika Rinck tijdens een residentie in Karlsruhe in opdracht van citybooks, een project van deBuren. Het voltallige Kantelbeeld Karlsruhe, in september 2016 is online te lezen en binnenkort ook te beluisteren op: citybooks.

Voor wie de smaak te pakken heeft, op www.citybooks.eu staan nog veel meer prachtige internationale bijdragen.