die belangrijke laag, de bodem
de resten ervan

tussen pijpleidingen, zeebedtelescopen, rakettrapafval
buiten, dichtbij

tussen de mantel en de kern
trillingen, niet de goede term

traag
er rustig doorheen

mijn bedding, koude mijn
tussen bleke vissen, vreemde hengelaars, nieuwe

levensvormen, rijk leven rondom olieplatforms
een buitenkansje voor de wetenschap

op tijd terug, tussen de plaats
van de zeepiraat en primitieve raffinage

kustdialecten
die de hoofdtaal schragen

en later
in de frisse emissiemarkten

een grondige voorraad
kosmische energie

we zijn goed in verplaatsing en substitutie
er is beweging tussen de mantel en de korst en de kern

in plaats van giftige vis een zeereservaat
in plaats van broeikasgat, ruimtetunnels

trillingen en stenen
en dan weer trillingen

verzwolgen te worden, antwoorden
tussen optische mist

en mystieke media
vinden we het verdwenen meer

tijdig in de gletsjer terug
kwikslib en tinerts
verzekeren ons van een

goudmijn, een dreiging

eigen lichaamsreserves
die we later kunnen gebruiken

meer angst voor leegte
dan voor bezetting

alles mengt met elkaar
maar heel traag

in de tussentijd, verder leven
met schepen en instrumenten en wapens

met arbeidsdeling, organisatie en slaafjes
we zenden pioniers naar de nieuwe brongebieden vooruit

oceanologen, afvalspecialisten, genetici
mammoettankers en buitengewone vluchten

bij langduriger missies
is de voorhoede soms moeilijk te vinden

een deel van het leven
vrijwillig wijden aan deze zaak

zoals bij een winterslaap
gesteenten teken deze grens gewoon over

laagtechnologische wisselzang

tijdelijk terug, nooit tevreden
voeden wij de belangrijke laag

de vrije jongens, wilde mijners
dienen om de grens op te rekken

stenen van het langst geleden
kom je in alle lagen tegen

durfkapitaal, wapenmakelaars
bezetten zonder zorgen, onceremonieel

leger – vooruitgeschoven, privé
bedrijven, de oorlog inlijven

een lichaam ongeorganiseerd

laag is niet de goede term
fase is dan beter

een fijne ontsteking is ingebouwd
innig weten ze zullen exploderen

innig ingevouwen in afzonderlijke kamers
de mijn is een mijn in de tijd

zeventig procent van de clusters blijft
ongeëxplodeerd

verder leven
beheersen wij op afstand

en tijd het verspreide lichaam

de mijn is altijd al geopend
de mogelijkheid van de mijn is al een mijn

landbouwsatellieten, shuttles, wisselcabines
proefnemingen en uitstel van executies

duwen de randen van het rijk
onverzadigd, in een andere fase

resten van een routine lancering
trillen

er rustig doorheen
de lege plek houdt de beweging gaande

continu van honger poreus

Marwin Vos woont en werkt in Amsterdam. Zij publiceerde gedichten in Yang, nY, de Gids e.a.
In september van dit jaar verschijnt tevens nieuw werk in DWB en Poëziekrant.
Tekst en beeld en enige animaties zijn te bekijken op www.marwinvos.nl.