De Schelde

daarna dreef zij lang veilig
wijdschoots in de Schelde
de hemel die vertelde
via wolkenstrips en heilig

water, immers zout genas
de wonden van het klimmen
naar onbekende schimmen
in het welvende gewas

toen zij zich omdraaide
naar het grijze water
met ogen gevuld van later

wentelen in de stroom
stak Westenwind op, die loom
de vloed landinwaarts waaide

 

 

De Schorren

in de delta van de zee
glijdt het zilte verdovend
langzaam binnen, belovend
dat het zich gedwee

tussen lamsoor op zal houden
maar krabben lopen op onheil
snel vooruit en vluchten steil
de geulen door, waar zouden

de kinderen van zo-even zijn
die juichend zich langs wanden
van klei aan randen

van schorgras klemden
de meeuwen overstemden
’t sluipende getij-venijn

 

 

Lago di Vacca

toen de schalen braken
en het smeltwater tot bron
zich vulde en begon
een uitweg vrij te maken

bleef ’n koele herinnering
achter aan de eerste sporen
een bekken dat uitverkoren
de ijle oerdroom ving

en vasthield tussen hoge grond
van bergen, zij kroop binnen
in dat ijzige beginnen

een kristal met verleden
stromend naar beneden
hier boven toch bestond