Lauwereyns? Van Adrichem? In de verdwijning ligt de verschijning besloten. Geen alchemie, vergiftiging of andere tovenarij, maar de lyrische plasticiteit en rijke vertakkingen van driftig corresponderende neuronen. Alles begint met het stellen van vragen, met twijfelzucht: ‘Wat blijft in een open bloem / en gaat ons zoogdierverstand / te boven?’ In de hoogste (of laagste) registers van deze samenzang echoot iets wat op een antwoord lijkt. ‘Lokt het je, dan begrijp je het.’

Het riool verschijnt eind februari bij uitgeverij IJzer.    

(slapend gedicht)

Wat blijft in een open bloem en gaat ons zoogdierverstand te boven?

Geheimzinniger, evenwichtiger dan slaap,

de stille verwikkeling van wat zich kwijtspeelt.

Het wereldse, het waanzinnige, het droge grimlachen. Een soort ijle lucht misschien?

Soms geeft het een schorre stem, oude geluiden die nieuwe rozen bereiken.

Wegstervend? Verwelkend.

Iedereen en niemand heeft alle wolken gezien