De volle maan en een caravan, in eerste instantie niet twee verschijnselen die een direct verband met elkaar hebben, zou je zeggen. In een van zijn essays over poëzie beschrijft Jan Wagner hoe hij op een wandeling door de Ierse bergen in de ban raakt van de volle maan die op dat moment opkomt. Tot zijn verbazing zijn zijn medereizigers allerminst onder de indruk – tot hij zijn bril opzet en ziet dat het vermeende natuurspektakel in werkelijkheid een caravan is waar het licht zojuist is aangegaan. Sindsdien zijn de maan en deze mobiele reishut voor Jan Wagner onlosmakelijk met elkaar verbonden en de maan kan niet meer aanschouwd worden zonder er een caravan achter te vermoeden, in elke caravan wordt een maan gezien. De in eerste instantie anders waargenomen werkelijkheid laat een sterke indruk achter, juist door de verschuiving en de overlapping van beide elementen.