Gedichten
Painted Desert
Toen we bij Painted Desert in Arizona aankwamen, moest ik aan Heidegger denken. Ik zei tegen Maruška: ik wil naakt in de zon door de woestijn lopen, want ik herinner me die bange film van Antonioni, maar toch voel ik de drang om naakt te zijn in het zand. Maruška zei: ezel! Denk je dat ik zal toezien hoe je achter de horizon verdwijnt, waarna ik je met de auto op dat zand tracht te vatten. Nee, zei ik, we gaan samen. En Ana dan, zei Maruška. We laten haar achter in de auto en geven haar een cookie. Cookie was toen nog een drankje voor Ana. Maar de woestijn zal ons in bekoring brengen en we zullen nooit meer terugkeren, zei Maruška. Het is inderdaad gevaarlijk, zei ik, maar je moederinstinct zal zegevieren en al gauw zal je je weer naar Ana reppen. We hadden een gehuurde … lees meer
