met een loze haal of zo

tegen de lege lucht in

zet zich schrap wie

in een lekkende luchtzak

en vertrekt alsnog

achteloos als

het blad uit de boom

net achterhaald als

vanouds moederziel

zichzelf uit de weg

achterlatend

 

 

 

de weg is wit weggelegd

maar en

vergist zich

voorspelt

ruimte op tijd

in laag op laag

in slepende voetstappen

dwarsliggend op elkaar

maar vergeet zich zo

en vertrekt dwars door

het ongelijnd rood

 

 

Uit een reeks van acht gedichten. De complete reeks is in de papieren editie van Terras 01 te vinden.