Terwijl ik een matje waar ik rollen
op mijn rug moest oefenen oprol
en een man op zijn pols een begin
zie zoeken vliegt er een vogel op
van de bakstenen schoorsteen
en het heeft niets te betekenen.
Ik bak een taart in een vreemde taal
en hoor het deeg diep zuchten.
Vraag de man hoe laat het is
en nu. In het Duits is het altijd laat.
Het heeft niets te betekenen
dat opgerolde tijd en ruimte elkaar
op manieren en plekken ontmoeten
en de vogel een luchtruim ontdekt.
__________________
Maria Barnas (1973), auteur en beeldend kunstenaar, woonachtig in Berlijn. Recente publicaties: Er staat een stad op (poëzie, 2007), Fantastisch (columns voor NRC Handelsblad, 2010) en Jaja de oerknal (poëzie, 2013).
