Terwijl ik een matje waar ik rollen

op mijn rug moest oefenen oprol

en een man op zijn pols een begin

zie zoeken vliegt er een vogel op

 

van de bakstenen schoorsteen

en het heeft niets te betekenen.

Ik bak een taart in een vreemde taal

en hoor het deeg diep zuchten.

 

Vraag de man hoe laat het is

en nu. In het Duits is het altijd laat.

Het heeft niets te betekenen

 

dat opgerolde tijd en ruimte elkaar

op manieren en plekken ontmoeten

en de vogel een luchtruim ontdekt.

 

__________________

Maria Barnas (1973), auteur en beeldend kunstenaar, woonachtig in Berlijn. Recente publicaties: Er staat een stad op (poëzie, 2007), Fantastisch (columns voor NRC Handelsblad, 2010) en Jaja de oerknal (poëzie, 2013).