Soms worden op de geschiedenis geënte verhalen voorzien van de aanbeveling ‘waargebeurd’. Voor De Elf kan die aanbeveling niet gelden, al is de verhaalstof die Pierre Michon behandelt ook geen zuiver verdichtsel. Zoals alle verhalen van Michon is De Elf een mengeling van fictionele elementen en archiefmateriaal, een bouwsel van fictie dat is opgetrokken op een uitputtend gedocumenteerde historische ondergrond. Om De Elf te lezen kan het dus helpen om het artikel ‘Franse Revolutie’ op te slaan, in een oude encyclopedie als de Winkler Prins of in een nieuwe als Wikipedia. Allerlei feiten en termen die terloops in Michons relaas aan bod komen en waarmee Franse lezers vertrouwder kunnen zijn dan Nederlandse, krijgen tegen zo’n achtergrond reliëf.