thema:

Poeder

Twee vrouwen met pech

 

Twee vrouwen met pech in de liefde schuiven hun pech op een hoge hoop en klimmen er bovenop. In hun uitzicht ontwaren zij een scherpschutter en een vampier, en worden toch weer verliefd.

 

Een Jessica en een Jake willen meedoen aan een danskampioenschap. Om te kunnen winnen moeten ze zich helemaal richten op het dansen en alle ontluikende romantische gevoelens proberen te negeren. Dus nemen ze alle romantiek uit het ontluikende gevoel, en sluiten het in een handige opbergdoos. Ze tekenen de gaten van de verwijderde romantiek af in het overgebleven gevoel en kopen een pakket pech van de twee vrouwen, die toch genoeg hebben.

 

Nu is het zaak nauwkeurig te zijn voor een Jessica en een Jake. Ze tekenen de verdwenen romantiek af op de pech, en zagen de pech op maat. Omdat ze niet de juiste maten hebben gebruikt, moet alles opnieuw.

Dan past de pech precies in de romantische gaten en Jessica en Jake winnen bijna het danskampioenschap.

 

Ik koop een glans

 

Ik koop een glans voor onder mijn kleren. Een glans die meebeweegt met het licht, en in het donker nagloeit. Ik hoop er daarmee een te vangen. Een die de glans niet meteen kan zien, net zoals hij niet kan zien dat ik er alles tijdelijk voor heb gladgemaakt en afgenomen.

Ik koop er als lokaas getinkel bij, aarzelend als uit een muziekdoosje.

 

Ik krijg als kadootje een herinnering toe, die zich over de oppervlakte verspreid en zich drie keer opnieuw kan hechten. Daarna wordt hij hard en barst makkelijk, maar je kan hem nog wel een tijd bewaren als je hem op een donkere plek legt, op kamertemperatuur.

De glans kietelt en kan een allergische reactie veroorzaken, maar die kan je onmiddellijk wegspoelen met lauw water. Het afvalwater moet je niet door de gootsteen spoelen, maar afgesloten bewaren.

 

De glans is duur. En overal zijn zij die ik wil vangen. Welke is voor mij?

Ik heb water nodig in geval ik allergisch blijk voor de glans. En reserves voor als ik de verkeerde heb gekozen. En een donkere plek op kamertemperatuur om de herinneringen te bewaren.

 

Ach, hadden mijn ouders maar een slurf voor mij gekocht. Dan was ik degene voor wie het getinkel zou klinken, voor wie ze zich zouden gladmaken. Wat zou ik er veel pellen om steeds opnieuw de glans te zien. Ik zou kinderen krijgen zonder het in de gaten te hebben. Als mensen zouden vragen of ik ze had, zou ik zeggen: ‘Niet dat ik weet.’ Maar het zou wel kunnen.

 

Instrumenten

 

*

 

Ik  nam een berg om uitzicht te maken.

 

Ik nam een zee en legde er een eiland in. Ik nam een volk van kleine mensen en gaf ze een geschiedenis op het eiland, met een staatsvorm, een waardensysteem, sociale omgangsvormen en culturele tradities. Ik nam een blanco reus, gaf hem een beknopte biografie, een thuis in de verte, en wierp hem op zee in een storm. Ik liet hem aanspoelen bij de kleine mensen en gevangen nemen.

 

*

 

Ik nam een groep vrienden en gaf ze om de beurt het woord. Ik maakte er een mooi en ijdel, een ander vluchtig en zwak, de derde begeesterd en oppervlakkig, de vierde verbeten en bang, de vijfde standvastig en beperkt, de zesde hartstochtelijk en vilein. Ik liet ze elkaar van kindsbeen af kennen en bracht ze steeds weer samen terwijl ik hun leven in sprongen liet passeren.

 

*

 

Ik sloot mij aan en plaatste mijn foto. Ik vulde mijn naam in, mijn opleiding, beroep, mijn hobbies en verjaardag. Ik reageerde en plaatste en gebruikte zoveel uitroeptekens als ik kon. Ik verzamelde en keek en gluurde en vreesde.

 

 

*

 

Ik zal een winkel zoeken vol oude brillen en een montuur zonder glazen kopen. Ik zal kleine ringetjes om de bovenrand van de omlijsting van de afwezige glazen maken en kleine gordijntjes naaien om aan de ringetjes te bevestigen. Ik zal de bril niet dragen maar wel fotograferen. 

 

Niet alle kanten

 

In een race tegen de klok wordt een huis in zeven dagen gesloopt en herbouwd door de

hoogzwangere Anja, die er van afziet om in Nieuw-Zeeland bij de zestien jaar oudere Rob te gaan wonen. Anja’s baby Andy wordt geboren. Later wordt hij als opstandige tiener tijdelijk ondergebracht bij een streng gezin in een ander land.

Vervolgens besluit een voormalige kolonel aan de vooravond van de oorlog om zijn drie zoons ver weg van de bewoonde wereld op te voeden. De broers groeien op en ontwikkelen een ijzersterke band. Totdat Anja in hun leven komt.

Anja en de zoons van de voormalige kolonel plaatsen samen anti-inbraakstrips op haar ramen, monteren schakelaars tussen lampen en stekkers, vervangen zekeringen van dimmers, voorzien lekkende kranen van nieuwe leertjes, ontluchten radiatoren en metselen muren met specie en troffel. Het huis wordt een droom, de broers houden zoveel van Anja dat zij niet meer van elkaar houden.

Later gaat Andy terug in de tijd en treft zijn ouders die dan nog jong zijn. Hij ziet het vertrekken en het blijven, het vervangen van de oude plannen voor de nieuwe. Hij ontmoet de kolonel en zijn zoons en ziet zichzelf computer leren, auto leren, huisdieren en koken leren.

Terug in de toekomst verkoopt Andy het huis voor 300.000 euro. Hij wil een berg van 8848 meter veroveren. Hij wordt voor het laatst gezien als hij zo’n 244 meter van de top verwijderd is, waarna hij in de wolken verdwijnt.

 

Richtje Reinsma is een schrijvende kunstenaar. Ze maakt deel uit van de kunstenaarscollectieven Het Harde Potlood (http://www.hethardepotlood.nl) en De Parasiet (www.deparasiet.nl).

Over de auteur:

Richtje Reinsma (1979) is kunstenaar en woont en werkt in Amsterdam. Ze studeerde aan de Rietveld Academie (BA) en het Sandberg Instituut (MA). Haar artikelen verschenen onder meer in Skrien, Mister Motley en Kunstbeeld. Haar beeldend werk was te zien in o.a. Mediamatic, Amsterdam; Onomatopee, Eindhoven en Museum Jan Cunen, Oss. Richtje is medeoprichter van en deelnemer aan de kunstenaarscollectieven Het Harde Potlood en De Parasiet. www.richtjereinsma.nl