ALLEGRO

 

Ik speel Haydn na een zwarte dag

en voel een simpele warmte in mijn handen.

 

De toetsen zijn willig. Milde hamers slaan.

De klank is groen, levendig en kalm.

 

De klank zegt dat de vrijheid bestaat

en dat iemand de keizer geen belasting betaalt.

 

Ik steek mijn handen diep in mijn haydnzakken

en doe als iemand die de wereld in alle rust aanschouwt.

 

Ik hijs de haydnvlag – dat betekent:

‘Wij geven ons niet over. Maar willen vrede.’

 

De muziek is een glazen huis op de helling

waar stenen rondvliegen, stenen rollen.

 

En de stenen rollen er dwars doorheen

maar iedere ruit blijft heel.

 

Uit: Tomas Tranströmer, De herinneringen zien mij. (De Bezige Bij, 2002). Vertaling: Bernlef. Dit gedicht las K. Michel voor tijdens de presentatie van Terras op Poetry International.

Voor het originele gedicht zie: http://tuvala.blogspot.com/2007/10/tomas-transtrmer-allegro.html

Gedicht van Tranströmer in vertaling van Bernlef uit ‘Een verzameling steengedichten’  van K. Michel
http://tijdschriftraster.nl/camus/verder-landinwaarts/

Gedichten van Tranströmer in vertaling van Bernlef uit Raster #21
http://tijdschriftraster.nl/michail-bachtin-michel-leiris/gedichten/

Inleiding van Bernlef op Tranströmer
http://tijdschriftraster.nl/michail-bachtin-michel-leiris/over-tomas-transtromer/

Essay van Bernlef over Tranströmer
http://tijdschriftraster.nl/michail-bachtin-michel-leiris/iets-wil-gezegd-worden-maar-de-woorden-gaan-niet-akkoord-over-de-poezie-van-tomas-transtromer/