Video

Mijn eerste herinnering is die aan een mand met mandarijnen die rondging in de kerk. Mijn mandarijn viel en rolde onder de houten banken door. Iedereen probeerde hem te pakken, maar niemand kon er bij. Af en toe stel ik me voor dat ik er niet meer ben. Ik voel dan hoe alles wegvalt. Aan de godsdienstleraar vroegen we iedere les of we de reïncarnatie-video nog een keer mochten zien. Wanneer hij instemde en de videokar haalde, hielp ik hem de kar over de drempel van het lokaal te tillen.

Verlengsnoer

Toen ik een week bij mijn opa en oma logeerde, vulde mijn opa iedere ochtend een kom voor de helft met water, loste er een vitamine-bruistablet in op en mengde er vervolgens enkele eetlepels muesli doorheen. Hij trok onsmakelijke gezichten en lepelde gehaast zijn ontbijt naar binnen.

Nadat ik het gras had gemaaid en het verlengsnoer had opgerold, stak ik de mannetjeskant van het snoer in de vrouwtjeskant. Mijn opa snelde op me af en vroeg of ik helemaal gek was geworden. De elektronen zwommen nu tegen elkaar in. Ik vroeg of het snoer kapot was. Mijn opa zuchtte en zei dat het heel heel slecht was. Mijn opa was de elektricien die de eerste stofzuigermotor van Duitsland in elkaar heeft gezet.

Hij vroeg me of ik hem wilde helpen met het repareren van de schoenenkast. Op onze knieën deden we om de beurt een poging. De schroeven van scharnieren waren los geschoten en daardoor wilde het deurtje niet meer dicht. Als ik bezig was, dacht hij de oplossing te weten, en ik kreeg een ingeving wanneer ik hem een scharnier zag verbuigen. Uiteindelijk hebben we er een open kast van gemaakt.

Aan de wand hing een tekening die ik voor zijn verjaardag had gemaakt. Mijn opa keek ernaar en zei tegen me dat ik mijn talent moest benutten. Dat als ik dat niet zou doen, het een godvergeten misdrijf zou zijn. Hij keek me streng aan en wees naar me, met zijn vingers en zijn sigaar.

In het museumcafé vertrouwde hij me toe dat een aantal alleenstaande vrouwen de wens koesterden met hem hun laatste dagen door te brengen. Toen ik zei dat hij niet zo uit zijn nek moest kletsen, wees hij naar buiten. Op het grasveld speelde een jongen met een hond en een stok. Mijn opa zei: “Die jongen sloeg zijn hond met die stok. Ik zag het.”

Camera

In de berging van het appartementencomplex waar ik woon, ligt op een zonnige dag water op mijn stalen archiefkist. In de kist liggen fotocamera’s, waaronder mijn eerste en tweede spiegelreflex. De eerste kocht ik toen ik veertien was. Ik fotografeerde mijn goudvissen en mussen die in de tuin van vetbollen aten. Alle foto’s waren onscherp. De vrouw van de fotohandel zei: ‘Je hoeft ze niet te nemen hoor.’ Ik deed alsof het de bedoeling was en betaalde voor alle afdrukken. Deze camera ging twee jaar later stuk toen ik de zonsondergang bij de Grand Canyon wilde fotograferen. In een fotoreparatie-centrum pakte een man met een baard een grote houten hamer en deed alsof hij met een uithaal mijn camera kapot ging slaan.

Mijn tweede camera kocht ik in 1999, ik was toen 21 jaar. Ik liet hem aan vrienden zien en ze vroegen of die digitaal was. Eind 2006 kocht ik mijn eerste digitale spiegelreflexcamera. Er zat een zwarte haar in. Mijn vader keek door de camera en zei dat het een Japanse haar was. Deze camera zit niet in de archiefkist. Ik haal mijn vingers over het gelige water en ruik eraan. Het ruikt niet duidelijk naar iets en op het plafond van de berging zie ik geen teken van lekkage. Ik loop naar boven om een dweil te halen. Op de trap zit mijn buurjongen. Hij is een jaar of zes en heeft lang wit haar. Voor ik hem kan vragen of hij toevallig in onze berging is geweest, kijkt hij langs me heen naar de voordeur en zegt: ‘Het regent buiten’.

Vliegtuig

Naast me in het vliegtuig zit een Amerikaan. Hij zucht en wappert zichzelf met zijn baseballpetje lucht toe. Mijn oma zei dat foto’s konden verbranden, maar dat niemand, niemand mijn indrukken weg kon nemen. Het vliegtuig beweegt, hobbelt, draait en staat stil.

Mijn oma was oud en doof. Van mijn moeder moest ik naast haar op de bank gaan zitten en haar hand vast houden. De Amerikaan stoot me aan. Hij heeft een koptelefoon op en vraagt hoe de afstandsbediening van het LCD-schermpje werkt.

Kip met rijst of vega? Kip met rijst. De Amerikaan geeft het dienblad door. Mijn oma maakte goulash en de dag erop goulash-soep. Ze wist van alle producten in de supermarkt de prijzen uit haar hoofd. Iedere keer als ze mij in mijn kisten zag, gaf ze me geld om nette schoenen te kopen.

Het vliegtuigraam is niet vierkant en niet rond. Voor me op tafel lag oma’s gehoorapparaat. Hoewel hij er een beetje vies uit zag, deed ik hem in en zette hem aan. Er kwamen auto’s van ver, het geluid zwol aan, tot ze uiteindelijk met het kabaal van straaljagers voorbij joegen. Het duurde lang voor ze wegstierven en toen kwamen er weer nieuwe.