1.

Als ‘a logarithm / Of other cities’, een ‘logaritme van andere steden’, zo omschrijft John Ashbery de stad New York in zijn lange gedicht ‘Self-Portrait in a Convex Mirror’. Naar analogie met die beroemde versregel en als erkenning van de enorme aantrekkingskracht die doorgaans van een dergelijke vergelijking uit de wiskundige sfeer uitgaat, kun je Berlijn, nu al vier jaar mijn thuisstad, omschrijven als een lopende variabele met een grote stapgrootte die in een tellergestuurde lus wordt opgezweept. Er bestaat hier met andere woorden een ongestilde honger naar meer, steeds meer. Omdat deze honger verband houdt met het besef dat de stad eigenlijk failliet is, opent hij een ruimte met haast onuitputtelijke mogelijkheden, een ruimte die niet toevallig slechts vanaf de buitenste rand toegankelijk blijft.