Compositie voor de linkerhand
Gisteravond trof ik een trofeejager die mijn slanke vingers bewonderde – hij hield mijn linkerhand naar het licht en sprak zijn lof over de mooie, witte huid op mijn palm en liet mij mijn vingers spreiden als het gewei van een hertenbok – hij pakte mijn pols en ik drong niet aan op een telefoonnummer – ik gaf hem het mijne, al wist ik wel waaruit zijn spel bestond. Ik speelde het en wist al die tijd Dat hij een trofee wilde binnenhalen of een prijs. Hij was een trofeejager – geloof me maar, hij had wapens in een glazen vitrine zoals die waarin mijn oma haar champagneglazen bewaarde (van zulke rijke families heb ik deel uitgemaakt) en hij maakte ze herhaaldelijk schoon met een lange, dunne pijp en een zachte, vettige lap – hij was een professionele jager, snap je, de beste van het land, en ik was nergens … lees meer
