Schrijven is dubieuzer dan schedels uitkoken, schreef iemand. Iemand anders schreef dat je niet in de lente moet schrijven: je moet in de winter schrijven met warme voeten en een koel hoofd. Iemand anders schreef dat je schrijft zodat je niet vergeet uit welk gat je bent gekropen en iemand anders zei: een goede muzikant speelt de rusten net zo goed als de noten. Het gaat om dat wat er niet is; in het niets steekt de groove. Iemand anders zei dat hij naar het meer gaat als het stormt in zijn kop en dat hij zijn vinger in het meer steekt om met de wereld verbonden te zijn: dat helpt. Iemand anders schreef: je schrijft in de veronderstelling te mislukken. Een ander zei: wanneer je te voet gaat, heb je maar één voet op de grond en iemand anders schreef: schrijven is de poging tot ordening. Iemand anders zei: de kunst van het schrijven is loslaten en iemand anders schreef: je moet beslissen of je goed wilt leven of goed schrijven. Iemand anders schreef: schrijven is de poging om van de stemmen die je hoort af te komen voordat het zover komt dat je van ze gaat houden: schrijven is een gevoel dat je zoekt. Iemand anders schreef: schrijven is de herinnering aan een plek waar je zou willen terugkomen en iemand zei dat hij een baksteen mee in zijn tas droeg. Je weet nooit of je er plotseling een nodig hebt. Iemand anders schreef: het schrijven heeft moeie handen. Iemand anders zei: schrijven is de Malojawind in je haren en iemand anders schreef dat hij schrijft zodat hij niet om de dag iemand moet afranselen. Iemand anders zei: als je schrijft, richt je jezelf ten gronde. Iemand anders schreef: schrijvers zijn gedrevenen en iemand anders zei: als hij schrijft, is hij een paddenstoel van steen. Iemand anders zei: de taal is de laatste toevlucht waar je aan toegeeft als je schrijft en een ander schreef op: je schrijft omdat je gedwongen wordt te schrijven.