[ZANG VI]

ZIJ

 

Geef me een naam, Odysseus

 

geef me een naam om op je te wachten

ik zal er zijn, er zal een spiegel hangen

en we zullen over jou praten, ik en de ander in de spiegel

ik zal haar daar treffen, altijd een beetje schuins, op de rand van een stoel, zoals vogels

met de pijn in mijn dij om niet te verdwalen aan gene zijde van de spiegel

 

’s ochtends draag ik mijn oorbellen

misschien houd ik ze zelfs in bed in voor als je me midden in de nacht zou verrassen

 

maar als ik geen naam heb hoe weet ik dan wie van ons waakt zij of ik?

 

[ZANG VI]

ODYSSEUS

 

Je een naam geven?

 

Je een naam geven terwijl je danst in het donker in verlaten straten met grote honden?

 

Je een naam geven terwijl je in je nachthemd naar de rivier loopt in de volle zon en de mannen negeert die verdwaalden toen ze dachten je te grijpen?

 

Ik zal je sinaasappels geven

en om ze te schillen een mes niet langer dan je duim

een ivoren mes dat ik na de slag gestolen zal hebben

het geschenk van een gestorvene aan een andere vrouw

en dan moet je aan haar denken, aan haar koude lakens, het gat in haar zak op de plek van het mes

 

ik zal je grassprieten geven die ik lang onder mijn zool bewaarde

die groeien daar waar de lichamen rusten

en oprijzen als schildwachten op de precieze plek waar de vlucht eindigt