1.

 

het gevoel van omgekeerde afhankelijkheid

wanneer je ineens begrijpt

dat al het jouwe niet van jou is

maar slechts

ooit

zal toebehoren

aan een privépersoon

 

‘van wie ben jij?’ –

behoort niet tot de oorzaken

van generaties,

maar juist vanwege de gevolgen

voel je

dat je naar buiten gaat

als uit een huis

naar de volgende dag.

 

 

2.

 

het gevoel van een klop onder de huid

en het gevoel

van wankel evenwicht

nodig om te lopen

 

zijn een dekmantel

(doorzichtiger nog en onverwoestbaarder

dan het gewaad van de moeder gods)

voor vijf kwetsbare gevoelens.

 

onder de mantel weerklinken we stom

met de kloppingen

die ons opzwepen

en onze hoogten en diepten

verstrooien.

 

 

3.

 

het gevoel ontwaakt

en raakt aan de geest:

de geest is uitgerekt

en voelt geen grenzen,

 

maar waar zij elkaar kruisen

is geen orde

geen rechte hoek

 

alleen het lot is eenvoudig:

je kan het aanraken

zonder je pijn te doen

aan de zintuigen.

 

 

4.

 

je hebt wind nodig

uit de kern van de aarde

om de warmte van de dood te voelen

en je van haar af te wenden

naar de hitte van de pijn

 

om als je wakker wordt je been te laten hangen

naar de dennenhouten vloer en te denken aan het bos

 

niet aan de planken.

 

 

5.

 

als hoogwater een overstroming is

dan is het gevoel een vloed;

 

en toch blijft het een stroom

hij stroomt van het gesmoltene

over in het verre

en zij, de verte,

stroomt de nabijheid in

vanonder het donkere geraamte, de wortels,

 

die wat stroomt vertakken

omhoog naar de wolken

 

‘alles stroomt’

is maar een deel van alles

wat bijeenstroomt.

 

 

6.

 

verduistering-verlichting,

 

in het geheim werkte

sijpelde

de sleutel

jou versmallend druppelend

 

je ontwaakt

in de stroom

ruist het hoofd en de zwaarte

maar het gevoel

is naaktheid ook van binnen