De hedendaagse mediagebruiker verlangt naar ontmaskering. Vorig jaar was het Diederik Stapel, dit jaar Lance Armstrong en verschillende provinciale bestuurders.presenteerde een nieuwe studie naar Adolf Eichmann onlangs zelfs als een ontmaskering: de ‘ijverige ambtenaar’ blijkt toch een rabiate antisemiet te zijn. Blijkbaar is dit wat de hedendaagse journalistiek en wetenschap doen: ze brengen een pijnlijke waarheid aan het licht.

De literatuur ontleent haar kracht nu juist aan haar ‘maskerende’ functie: ze spiegelt ons een verzonnen wereld voor, waarmee ze de wereld buiten de tekst aan het oog van de lezer lijkt te onttrekken. Of schuilt er in die maskerende functie juist de effectiefste ontmaskering die maar denkbaar is? Dingen die buiten de literaire tekst ongezegd of ongedacht moeten blijven, kunnen onder een fictief masker wél aan de wereld worden getoond.

Terras stelde een nummer samen met de titel ‘Masker, ontmasker’, dat op 7 december in Perdu (Amsterdam) wordt voorgesteld. Vier kunstenaars presenteren hun werk, waarin het om maskering draait, om onze angst en fascinatie voor wat verborgen is. Speciale gast is de Franse dichteres en fotograaf Suzanne Doppelt. Zij leest voor uit haar laatste bundel La plus grande aberration (2012), waarvan delen vertaald zijn in Terras. Daarnaast zijn er poëzieperformances van Han van der Vegt en Jaap Blonk en een lezing van cabaretier en theatermaker Patrick Nederkoorn.

Wie de avond in Perdu bezoekt, ontvangt een exclusieve uitgave van Terras, waarin enkele van de teksten uit het nummer zijn opgenomen. Andere teksten en inleidingen uit ‘Masker, ontmasker’ zijn de komende weken op deze site te vinden.