De regen –
 
Het begon zonder omhaal,
zoals menig bewind. We zaten als kindertjes
binnen heel stille werkjes te maken. Rivieren
 
barstten uit hun voegen en doordrenkten de dalen in het hart
van het land; ze loodsten mensen per waterfiets op het droge
en boomden door kathedralen om katten te redden. Eén joch
 
dat de afvoer van z’n opa aan het ontstoppen was, zat nóg vast
toen het record uit 1692 omver werd gespoeld.
Stel je voor. Verslaggevers trokken hun stemmiger anoraks aan.
 
Het huis had meer etages dan we dachten. Zolang aaneen hadden we
de afgelopen twintig jaar niet in één kamer doorgebracht. Wist ik veel
dat jij een doodsangst voor sinaasappelpitjes had of je Franse romans
 
beklemmend vond. De zevende dag, helemaal hees,
gingen we kleuren op de muren en stukjes ensceneren.
Wanneer je aan het ijlen bent, lijkt alles rollenspel –
 
eiwitketens tegen de lekkages, de dieren die we maakten –
en de regen, dezelfde uitzending op alle golflengten,
leerde ons alles wat we weten over tango. Pas toen geen
 
beeldspraak ons gewichtsverlies nog meten kon, was de regen louter regen.
We dachten aan de jongen die verdronk, hoe hij toekeek hoe het water-
deksel hem, z’n opgewekte hipheid ten spijt, verzegelde.
 
Was het een maandagochtend dat de tuin weer boven water kwam, zacht
van de naaktslakken, versteld staand van zichzelf? Onze handen, in elkaar:
de laatste padden op de ark. We stapten naar buiten, op zoek naar nieuws.
 
 
 
 
 
 
 
 
Wijsbegeerte
 
kwam neer op aan welke kant van het mes
je jezelf aantrof. Waarna je verder
niet zoveel te lezen stond. Je vond werk
 
in een keuken: hakkend en snijdend,
de pezen in je pols oplichtend,
op zoek naar greep op je ouwe ik.
 
Vrienden bedoelen het goed – bedoelen het
positief, maar ‘kop op’:
wat anders? Voorheen een slons,
 
hou je nu je werkbladen zo spic-en-span
dat de technische recherche van een koud buffet
zou thuiskomen. Infrarood, username, vissen-
 
oog, spiegat, nachtslot, schuifknip,
ketting, braakstrips, Lips’
elektromechanische meerpuntssluiting
 
volstaan? Je kunt net zo goed vragen of een ketel
niet liegt. En keukens zijn doortrapt –
het nieuws loopt over van bestek. Statistisch gezien
 
is het iemand die je denkt te kennen.
Binnen blijven. Buiten blijven. Een kwartier
in de weer met de latei, je sleutels gloeiend in je vuist,
 
dan het huishouden. Keukentafels zijn
in abstracto het onderling geplaag in een gezin. Steak-
messen maken ons gastvrijer dan aapjes.
 
Stoelen delen in het algemeen de zienswijze van ‘sta-maar-op-
wanneer-je-op-wilt-staan.’ Naald en draad is meer iets voor
op verlof. Warme toast met boter biedt een absoluut comfort.