Ontario Gothic
I
De dwerg-esdoorn trok mijn aandacht, door het onheilspellende van zijn paarse, zijn dieppaarse bladeren als gerafelde handschoenen die ‘maak je geen zorgen, maak je geen zorgen’ gebaren; tussen de hortensia’s als zwevende albino-basketballen, tussen andere dingen die door mensen zijn aangelegd, zoals nepwenkbrauwen rond het hoogste punt van het oog dat de hele zomer lang wolken in zich opneemt en al het andere dat voorbijdrijft, inclusief dat je moet aannemen dat de passagier die een toevallige blik uit het autoraampje werpt een neutrale gezichtsuitdrukking heeft.
II
Halverwege wurmde hij zich tussen de schouders van de stoelen, wilde zijn vrouw en mij achterin te vergezellen. Ik hoef je niet uit te leggen wat een lastige onderneming het was: mijn arm tussen bestuurdersstoel en portier wringen zodat ik met mijn vingertoppen kon sturen; stoepen op plaatsen die net breed genoeg zijn voor een auto. Waarom hij wilde … lees meer →
