Ben je het zingeven zat?
Moe van het ene dat het andere betekent?
Pak dan je gunstig geprijsde camera,
vind me,
zoom in.

Hier ben ik, vastgeplakt aan een rots,
bij laag water blootgelegd, hang ik neer
leef erop los in het getijdeverloop,
ik luister naar de zeekoeten en wacht.
Grijp je zanderige kans,

geniet gerust van de luister van mijn vormen,
mijn subtiel variërende tinten,
mijn verlengingen, mijn uitstulpingen,
mijn elegante uitwaaieren
en invouwen.

Het maakt niet uit wat ik ben.
Ik heb geen punt te maken,
ben zonder moraal.
Ik prefereer fotosynthese boven symboliseren,
hoog water boven tekens.

Soms is een sigaar gewoon een sigaar,
maar mijn bladeren zijn altijd alleen bladeren.
Noem ze hoe je wilt.
Doe geen moeite voor de index,
de toevoeging van Latijnse namen,

de opmerkelijke hechtende krachten van mijn houvast,
mijn steel,
mijn blad,
mijn bijdrages aan folklore.

Focus
eenvoudigweg
op
de
zoetheid
van de kust.

Waarom vraag je: ‘maar wat is het?’
Ik vraag ook niet: ‘Wat ben je?’
Ene Andy, ene Mandy,
een verdwaalde, bleke vis wiens voorouders
aanspoelden maar niet stierven.

In je zoeker zit een complexiteit,
een dichtheid, een aangenaam kleurcontrast,
een kalmerende esthetica van afzondering.
Buiten het kader heerst louter afleiding.
Focus, vergeet.