Wat is de aarde meer dan een bol
zo groot als een grapefruit
in je hand, en naar de verste uithoek
van de aarde gaan is reizen over
de lijnen in je handpalm:
aderen die kronkelen
als levenspaden. Dromen
zijn waar we in geloven wanneer we de zeilen
hijsen, de spinnenwebben
nog vers in de tuigage. De ene mens
droomt van een tropisch eiland
en de ander van een landelijk
tuintje met tomaten.
Moeten we dan altijd maar
verder en verder reizen
terwijl de meridianen zich zo scherp
aftekenen in een uitgestrekte hand?
We weten dat we niet ontsnappen
uit het stelsel van haarvaten
en dat de spier genaamd
ons hart ons ooit in de steek
zal laten ergens onder Melkweg
en spiralen. Dus verscheur zaterdag
-avond je visa, je tickets, en besluit
dat je droom is waar je nu staat,
en dat de mensen die je begroeten
wanneer de deuren opengaan
degenen zijn met wie je het beste
je axonen laat vergroeien
tot de verste verstrengelingen.