Wat is de aarde meer dan een bol
zo groot als een grapefruit

in je hand, en naar de verste uithoek
van de aarde gaan is reizen over

de lijnen in je handpalm:
aderen die kronkelen

als levenspaden. Dromen
zijn waar we in geloven wanneer we de zeilen

hijsen, de spinnenwebben
nog vers in de tuigage. De ene mens

droomt van een tropisch eiland
en de ander van een landelijk

tuintje met tomaten.
Moeten we dan altijd maar

verder en verder reizen
terwijl de meridianen zich zo scherp

aftekenen in een uitgestrekte hand?
We weten dat we niet ontsnappen

uit het stelsel van haarvaten
en dat de spier genaamd

ons hart ons ooit in de steek
zal laten ergens onder Melkweg

en spiralen. Dus verscheur zaterdag
-avond je visa, je tickets, en besluit

dat je droom is waar je nu staat,
en dat de mensen die je begroeten

wanneer de deuren opengaan
degenen zijn met wie je het beste

je axonen laat vergroeien
tot de verste verstrengelingen.