Tekens verspreiden zich
als zaden in de wind
Ben je een haakje
Ben je een dubbele punt

Of een punt die zich verspreidt
de armen uitslaat en
alles omarmt

We vallen
elkaars vorm in en uit
Weven gedachten met de hand

De stem neemt het bij vlagen over
zachtjes, heel zachtjes
vult de toon de ruimte

Ademen,
amper
hier zijn

In al het leven
een stroom naar een ander
Als je uit de tijd treedt
maakt de brekende schakel
de stevige schakels sterker

 

 

De regen zingt
de druppel

Het regent al maanden
De seizoenen verliezen richting
Verliezen elke richting, krijgen een richting
Verliezen hun zicht, krijgen een zicht
Verliezen hun gehoor, alles wat ik hoor is
het koor van bijen
dat de tuin heeft verlaten

 

 

De woorden vluchten voor de gedachte
Bedekken, verbergen, verstoppen
In ieder woord raakt een gedachte verloren

Het geheugen kan de beleving niet vervangen,
de weg vol gaten naar het huis
waar we lopen omdat we geen andere plek
kunnen bedenken om te zijn

 

 

Zware regen
De vogel vliegt op van de tak
Ik verzamel indrukken
terwijl het loof kleur verliest

Het koren waait niet
maar wuift in de wind
Ik mis je omdat ik weet dat je bestaat

 

 

In het begin is er
het gevoel, de verwachting, de veronderstelling
Weet je dat je bent begonnen?

De eerste bepalende schetsen
worden in het boek gekrast

Een ontwerp rijpt
door nieuwe ontwerpen

Ik schep voor mezelf een beeld
dat niet af raakt

Zelfs in de kleinste zaadjes
zit een inwendige hemel

 

 

Het is van ons
Het is wij
Het is tijd

De klok
meet de uren
rond de navel

Gletsjers kalven af,
rivieren zingen,
het is bekentijd
het is bekkentijd.
Lijven
en knoppen botten uit.

Ik ook. Ik ook. Ik ook.