Tekens verspreiden zich als zaden in de wind Ben je een haakje Ben je een dubbele punt

Of een punt die zich verspreidt de armen uitslaat en alles omarmt

We vallen elkaars vorm in en uit Weven gedachten met de hand

De stem neemt het bij vlagen over zachtjes, heel zachtjes vult de toon de ruimte

Ademen, amper hier zijn

In al het leven een stroom naar een ander Als je uit de tijd treedt maakt de brekende schakel de stevige schakels sterker

De regen zingt de druppel

Het regent al maanden De seizoenen verliezen richting Verliezen elke richting, krijgen een richting Verliezen hun zicht, krijgen een zicht Verliezen hun gehoor, alles wat ik hoor is het koor van bijen dat de tuin heeft verlaten

De woorden vluchten voor de gedachte Bedekken, verbergen, verstoppen In ieder woord raakt een gedachte verloren