Pleegzuster Bloedwijn
Zo’n dag dat men zich een verdwaalde voelt, zachtjes en
beschaamd wegtreurt in verkeerde kleren. Alleen
het mompelen van eigen ingewanden, versnelde
hartslag, lawaaierige darmen. Vastgeketend tussen slappe
kussens in een leunstoel, eeuwig uitzicht op schotsgeruite
pantoffels. Waar blijft dat snuifje voorjaar, ‘s ochtends ooit
aanminnig kruipend onder wit opbollende lakens?
Zwijgend snakken naar overvloed, verlossing. Onverwacht
dient Pleegzuster Bloedwijn zich aan, zoete geliefde brengt
calciumglycerofaten, geurende ginseng, geconcentreerde
ammoniumcitraten. IJzer in de drank wordt steun en toeverlaat.
Schenk in, schud je kwalen af, vandaag word je verjongd.
Zo treedt men uit het beklemmende duister een nieuwe ruimte
binnen, onwennig nog, maar opgeschoond voor de nieuwe dag.
