De Schelde

daarna dreef zij lang veilig wijdschoots in de Schelde de hemel die vertelde via wolkenstrips en heilig

water, immers zout genas de wonden van het klimmen naar onbekende schimmen in het welvende gewas

toen zij zich omdraaide naar het grijze water met ogen gevuld van later

wentelen in de stroom stak Westenwind op, die loom de vloed landinwaarts waaide

De Schorren

in de delta van de zee glijdt het zilte verdovend langzaam binnen, belovend dat het zich gedwee

tussen lamsoor op zal houden maar krabben lopen op onheil snel vooruit en vluchten steil de geulen door, waar zouden

de kinderen van zo-even zijn die juichend zich langs wanden van klei aan randen

van schorgras klemden de meeuwen overstemden ’t sluipende getij-venijn

Lago di Vacca

toen de schalen braken en het smeltwater tot bron zich vulde en begon een uitweg vrij te maken