thema: Vertaalkriebels

De ziel is geen smidse

september 13, 2016

David Foster Wallace

Ik ben altijd gezegend geweest met een breed gezichtsveld, en tijdens het grootste deel van meneer Johnsons drie weken durende lessen over de grondwet had ik Burgerschapsvorming alleen in lichamelijke zin bijgewoond, mijn eigenlijke aandacht altijd zijwaarts gericht op de velden en straten buiten, die door het gaasraster in het raam verdeeld werden in scherp omlijnde vierkante vakjes welke aardig leken op de rijen panelen waaruit strips, storyboards voor films, de Alfred Hitchcock Mysteries en dergelijke bestaan. Om overduidelijke redenen had deze vurige belangstelling dodelijke gevolgen voor mijn Luistervaardigheid tijdens het tweede uur BSV, niet zozeer omdat mijn aandacht erdoor verslapte, maar omdat ze werd opgeëist door het actief uitdenken van complete chronologische, episodisch gestructureerde fantasieverhalen, waarvan de meeste zich kenmerkten door hun bijzondere uitvoerigheid. Ik bedoel dat alles wat ook maar het kleinste beetje opviel aan het uitzicht – zoals een felgekleurd stuk straatvuil dat van een gaasvakje naar … lees meer →

De nacht van de satelliet

september 9, 2016

T.C. Boyle

Banen hadden we niet, niet in de strikte betekenis van het woord althans – banen waren een mythe, een gerucht – dus bleven we in onze masters hangen, semester na semester, omdat we niets beters te doen hadden. We hadden een studiebeurs, vanzelfsprekend, en bouwden flink aan onze studieschuld. Onze auto, een tweedehandsje van Mallory’s moeder, had nieuwe banden nodig en waarschijnlijk al het andere op de koop toe. We schreven papers, becijferden papers, haalden negens en tienen voor de vakken die we volgden en deelden negens en tienen uit voor de vakken die we gaven. Soms leek het echt of we vooruitgang boekten, maar eigenlijk cijferden we, zoals zovelen, slechts tijd weg.

[…]

Een week gleed voorbij. De hitte hield aan, zelfs toen een reeks onweersbuien kwam aanrollen in een hemel met de kleur van blauwe plekken – de regen zorgde er alleen voor dat de luchtvochtigheid steeg. We … lees meer →

Lila

juni 28, 2016

Billy O’Callaghan

Ik heb in de twintig jaar dat ik in Chicago woon vaak aan haar gedacht, zoals we allemaal doen met vrienden die een tijdje allesbepalend zijn in ons leven maar er dan, om wat voor reden dan ook, compleet uit verdwijnen. Maar in al die jaren was het nooit bij me opgekomen dat ze ouder zou zijn geworden. In mijn hoofd was ze in perfecte conditie bewaard gebleven, voor eeuwig zestien en bruisend van leven ondanks alle narigheid die haar was overkomen, ondanks alles toch nog in staat om te dromen, ondanks alles vol vertrouwen dat ze betere tijden zou kennen. Ik was altijd het gezicht voor me blijven zien dat ik ooit tussen mijn handen hield, kuste en uit mijn hoofd had kunnen natekenen als ik ook maar een greintje talent voor tekenen had gehad. De Lila die als een vliegtuig rondjes door mijn kamer danste, bijna stikkend van … lees meer →

Germain in de metro

juni 21, 2016

Vincent Maston

Soms stel ik me voor hoe mijn leven zou zijn zonder de metro. De hel op aarde, ik zou er alleen maar kunnen kijken hoe de wereld om me heen leeft, zonder ooit mee te kunnen doen. Die ritjes zijn waarschijnlijk het enige wat me ervan weerhoudt de Seine in te springen als ik weer eens zo erg stotter dat zelfs mijn eigen zus me niet begrijpt.

Hier, en hier alleen ben ik op mijn plek en zijn jullie de indringers. Ik zie jullie, kijk naar jullie, en ik weet wie jullie zijn. Ik ken jullie namen, beroepen en leeftijden niet, maar ik weet gelijk wie van jullie ik haat. De oude vrouw voor me met haar Chaneltas dicht tegen zich aangedrukt, die met een angstige blik alle passagiers aanstaart die te donker zijn naar haar mening. Het sukkeltje dat een veel te grote koptelefoon heeft voor zijn hoofd, en … lees meer →

Mino Torrès

juni 14, 2016

Marie-Hélène poitras

Dokter Parker blijft maar zeggen dat we ziek zijn. Ik antwoord dat dat komt door de medicijnen die hij ons geeft. De andere gevangenen lachen wat. Ik ben de komiek van het stel en Parker wordt gezien als een ouwe seniel. Een ander voegt eraan toe dat zijn stem een octaaf hoger is geworden door de pillen. Het enige dat ik leer hier is Engels. Ik denk in het Spaans, en soms in het Frans, maar ik moet Engels spreken, ontworteld tot in mijn taal. Soms denk ik aan de meisjes die ik heb verkracht. Als ik de tijd nam om ze te kiezen voldeden ze ongeveer zeven van de tien keer aan dit profiel: dun, mooi, teer, haastig, lang haar tot onder de sluiting van hun beha, of anders samengebonden tot een appeltje op hun hoofd, zodat hun ooghoeken omhoog werden getrokken en hun bleke wangen te zien waren. … lees meer →

Barmhartigheid

juni 7, 2016

Matilde Serao

Als een Napolitaanse volksvrouw kinderloos is, gaat ze niet stilletjes zitten kniezen over haar onvruchtbaarheid, ze volgt geen wonderkuur om ervan te genezen, zoals de jonge bruidjes uit de aristocratie, ze neemt geen hondje, kat of papegaai, zoals de bruidjes uit de burgerij. Ze gaat op een zondagochtend met haar man naar de Annunziata-basiliek, waar vondelingen worden opgevangen, en kiest uit de jongetjes en meisjes, net gespeend of al wat ouder, het kind voor wie ze de meeste sympathie voelt, en als ze zich heeft aangemeld bij de directeur van de liefdadigheidsinstelling, neemt ze het ‘dochtertje van de Madonna’ triomfantelijk mee naar huis. Ze houdt van dit kindje, dat niet het hare is, alsof ze het zelf op de wereld heeft gezet; ze kan het niet verdragen om het te zien lijden, door ziekte of armoede, alsof het om haar eigen vlees en bloed gaat. Van de jeugdige Napolitanen zijn … lees meer →

Ode aan de vertaler (Nawoord)

mei 31, 2016

Erik Lindner

Gerrit Krol schreef dat de dichter aan de frontlinie in het struikgewas zou zitten en daar terwijl de kogels om zijn oren fluiten gecodeerde berichten naar het thuisfront doorseint. Het beeld heeft me altijd bijzonder aangesproken. Terwijl je zo secuur mogelijk noteert, speelt zich vlak voor je op het slagveld de voorstelling af die je nauwlettend in de gaten houdt. Toch beging Krol een grote vergissing. Hij had het over de dichter, maar hij bedoelde de vertaler.

De vertaler is in eerste instantie lezer. Mogelijk is de vertaler een van de weinige echte lezers die een tekst tot in de details wil doorgronden. De vertaler werkt minstens even lang aan de vertaling als wij aan onze teksten en gedichten, alleen zeggen wij op een gegeven moment basta, het ding is af. Een wreed genoegen dat de vertaler zelden mag smaken, die ziet altijd meer oplossingen, verbeteringen, verfijningen. Een vertaler is … lees meer →