Jan Baeke

Alle resultaten voor Jan Baeke

Theorie aangaande de honden

februari 7, 2018

Jan Baeke

1.  

Opeens zijn ze daar, het is hun tijd, mannen met voldoende geld en vrouwen die al snel uit beeld verdwijnen. Het werk laten ze voor jou, van de eerste twee uur zal je niks merken.  

Daarna gaat de avond open onder sterren die niet willen bewegen. Hier en daar duisternis, een verzameling afgelegen kindergeluiden en deze mannen van nu die ons de wereld cadeau willen doen.  

Achter die opluchting is de kliniek gaan schemeren. De mannen helpen ons op weg: jij daar heen, de anderen naar de rust van de beloofde medicijnen, van de vals gezongen slaapliedjes.  

Is het de volgende avond vol blad en sterven, van vuilbekken in de catacomben, behoefte aan alarm, aan beelden van voor de verwoesting net zo goed als van na de verwoesting?  

Let op de honden als je weten wil wanneer de verwoesting komt. Ze proberen te schuilen … lees meer →

In de tijd ontsnappen

november 10, 2017

Jan Baeke

Het is altijd schokkend om iets te verliezen dat er nooit was, een foto, een herinnering, een getuigenis die niet synchroon loopt met het beeld.

 

Misschien juist vanwege het feit dat de essentie van een vliegveld daarin schuilt dat niemand daar aankomt met een andere bedoeling dan weer te vertrekken, neemt de angst hier nooit meer weg te kunnen komen gemakkelijk bezit van je. Niet eens omdat het vliegveld om veiligheidsreden hermetisch is afgesloten, omdat alle vluchten zijn geannuleerd, omdat de complete fluïde populatie van die transitionele wereld gegijzeld is in de onvoorspelbaarheid van een revolutie of een terroristische actie, maar eerder zoals in El Angel Exterminador van Luis Buñuel, waarin de gasten na een diner merken dat ze (psychologisch, niet fysiek) niet meer in staat zijn om een kamer in het huis van de gastheer te verlaten.

In die gedachte dringt zich een andere film uit 1962 naar … lees meer →

Beginpunt Brussel

maart 22, 2016

Jan Baeke

Het algemene waarin de auteur en zijn personage samenvallen.

 

Ieder zoeken begint met dezelfde onrust. Met niet meer afstand kunnen nemen van het zoeken. Dat is het eerste. En met aarzelen, totdat zelfdwang en huiver en roeping je hoofd helemaal gek maken. Zoals dat eeuwige zoeken thuis. Om veel ging het niet, misschien wel om niets. Natuurlijk is het de schuld van je fantasie dat het vinden niet wilde lukken.  

Dit geldt met name voor degene waar de wind doorheen waait.

WAAR DE WIND DOORHEEN WAAIT 

 

Zo heet de tekst waar deze tekst over gaat. Over gaat?

Waar de wind doorheen waait is een serie gedichten over een zoon die zijn vader in Brussel zoekt, heen en weer reizend met lijn 4. Een reis van Gare du Nord tot Stalle in 13 teksten.

 

GEGEVENS

 

In 2012 besloten Alfred Marseille en ik om een bus- of tramlijn in Brussel als uitgangspunt te … lees meer →

De herinneringsruimte van Norbert Hummelt

mei 30, 2013

Jan Baeke

Het eerste wat opvalt bij Norbert Hummelts poëzie is de consequente vorm van de gedichten. Het zijn vrijwel altijd rechte, blokvormige gedichten die consequent in kleine letters zijn geschreven en zijn opgebouwd uit in elkaar hakende nevenschikkende zinnen. Het lijkt alsof Hummelt iedere vorm van dynamiek en dramatiek uit de gedichten heeft weggelaten door ze op te bouwen als neutraal ogende vluchtige notities. Maar wie eenmaal begint te lezen ziet al snel dat dit ogenschijnlijk neutrale en vluchtige slechts schijn is. De vorm draagt juist bij aan de spanning die in alle gedichten van Hummelt voelbaar is. De ruimte die het gedicht op papier inneemt, heeft hetzelfde kleine, soms zelfs benauwde van de ruimte die met de gedichten wordt opgeroepen. Tegelijkertijd sluit de begrensde ruimte van het gedicht ook aan bij de veilige en overzichtelijk kleine ruimte van de herinnering.

De herinnering is nooit ver weg in de gedichten van … lees meer →

Nummers die we kennen

april 2, 2013

Jan Baeke

in memoriam en naar Christophe Tarkos     Er zijn overal nummers. Er zijn nummers op straat. In telefoons zitten nummers. Ontelbaar veel nummers vind je overal. Er zijn nummers die we kennen. Overal kennen we nummers. Er zijn nummers die we kennen en mensen die die nummers gebruiken. We gebruiken de nummers. Nummers zijn vaak goede nummers. Andere nummers niet. In alle goede nummers zitten cijfers die we kennen. En achter de nummers zitten namen. Er zijn overal nummers, meer nog dan namen. En ook namen zijn nummers. Nummers kennen we. Nummers bellen ons. We bellen terug, we bellen niet terug. Nummers die we kunnen bellen zijn niet zo groot. Grote nummers kunnen we vergeten omdat we ze niet kunnen bellen. Sinds we bellen zijn het nummers die we bellen, andere nummers hebben we niet, behalve gironummers of banknummers en huisnummers. Nummers die aan de muur hangen op een … lees meer →

Scripting the mind

oktober 15, 2011

Jan Baeke

[html5video width=”352″ height=”288″ rawsrc=”https://terras-videos.s3.amazonaws.com/misdaad-doka-scene.avi”]

 

Een Barbara

 

Twee mannen krijgen ontzag voor het licht

laten hun vingers het denken zijn

het stap voor stap versmallen van iedere handeling

en van het gesprek.

 

‘Kan de foto een betekenis hebben die we niet hebben gefotografeerd?’

‘Het kan zijn dat de foto meer prijsgeeft dan we zagen.’

‘Ging de foto niet aan het zien vooraf?’

‘Je hebt het niet langer over de foto. Het is vermoeiend om achter alles

een grotere wereld te denken.’

‘Ik zal uw jas halen en een nieuwe datum zoeken

waarop we kunnen.’

 

Twee mannen voorspellen de uitkomst van het licht

roemen het ontwerp en de resten van een Barbara

met aan hen gelijke en naar hun gelijkenis geboetseerde

lichaamsdelen.

 

In hun opwinding willen ze geloven dat hun ook

de vondst van een Patrick, een Maria en

zelfs een Gertrude te wachten staat.

 

Ze … lees meer →

The Jack Spicer Series

september 9, 2011

Jan Baeke

Een film met een aanhef

een weinig bekend en onvruchtbaar genre

maar het treft dat de aanhef ons bezighoudt

net als de wetenschap dat in een klein

en lokaal middenstandskrantje

alles zijn prémière kreeg: de sportgedichten

zijn bekeuringen, de slagersjongen wiens haasjes, schenkels en

organen hij bijzonder graag rauw nam.

 

Er was uit Life gescheurd en door Billy Wilder bijgekleurd

Norman-Rockwell-licht in de benauwde woningen.

Houten argumenten telden, iedereen

hetzelfde postuur en dezelfde afbetalingen.

Daar zouden ze het niet over hebben

maar ze bezweken.

Het drama hing meteen in de lucht

wat de regisseur de ruimte gaf

het leven van Jack Spicer te versnellen

wat ook Spicer niet slecht uitkwam

 

Hij liet zich dronken in de armen vallen van de slagersjongen

goed betaald en zonder wetten

die hem het schrijven konden beletten.

 

Daar gingen de radioverslagen allang aan vooraf

en het commentaar dat zijn behendigheid

met flipperkasten … lees meer →

Figuratie

juli 8, 2011

Jan Baeke

Het heeft jaren geduurd voor het klaar was.

Het duurt een dag langer.

 

Er springt iets aan, dat nog niet bestaat.

De brom verontrust de schilder, maar hij begrijpt de symboliek.

 

Links, een staande figuur in de schaduw

Links is een kader, waar een figuur in past

Een figuur staat links in beeld

Het beeld is wat we zien.

Een man komt een tabakswinkel binnen en ziet hoe de vrouw van de tabakshandelaar op zijn moeder lijkt. Zijn moeder is dat beeld

 

dat hij onwillekeurig links plaatst.

 

Een figuur kan de contour zijn van iemand die we willen zien

als beeld dat ons bijblijft.

 

Een figuur kan het model zijn waarnaar we de werkelijkheid verklaren of de personen die we daarin willen onderscheiden.

 

Het beeld van de moeder kan heel goed het beeld worden van een dochter, een volwassen vrouw, een vrouw die handelt … lees meer →