hoe menschen het elkaar in fluisteringen overreiken en hoe zoo iets over de wereld doorgegeven wordt, van den een naar den ander, zoodat al meer het weten…. zoodat het in al ruimer wijdten van menschen spreidt als kringen in het water

Carry van Bruggen, Avontuurtjes

opent je ogen en ziet dat het water vlakbij is

voelt hoe de lucht je longen de wereld zich opdringt rondom

duwt de punt van de pen tot hij breekt de inkt opwelt

peutert aan het vlees en haalt je open

schudt ze uit de pot tot ze niet meer passen op het aanrecht

wrijft over een knobbel op je schrijfhand

kijkt naar omstanders die opdoemen traag gebaren

breekt voor de spiegel uiteen in armen benen romp

weet dat hij je opneemt zonder een druppel morsen terwijl de verf droogt

hoort hoe een zachte trilling door je huid