thema:

Bloedje, een tekendagboek

12 augustus

Op_wegInstallatie_Bloedje_1Installatie_Bloedje_2

De maten van de kast kloppen niet. De bouwers van Lowlands hebben ze veranderd zonder ons in te lichten. De tekeningen zijn te groot voor de panelen. Jan en alleman geeft advies. ‘Snij de tekeningen bij!’, ‘Vouw de randen van de tekeningen om!’.

Roosmarijn en ik zijn diep terneergeslagen.

Ook horen we dat het gespecialiseerde ‘art team’ dat de constructie voor onze kast heeft gemaakt € 2500,- euro heeft gekregen voor de klus. Het kunstwerk kostte € 500,-; het omhulsel is het vijfvoudige waard.

De tekeningen blijken lastig te hanteren. De tekening voor het plafond scheurt bij het bevestigen meteen uit in de hoek. Ik teken de door de scheuring zichtbaar geworden ondergrond bij op het hout van de binnenkast, zodat de beschadiging onzichtbaar is.

Uiteindelijk leidt een optelsom van truukjes tot een aanvaardbaar geheel. Het belangrijkste besluit is dat we het idee van de roze kieren tussen de tekeningen laten varen. Waar de tekeningen niet kunnen aansluiten, laten we ze overbloezen. Een aantal kaderranden wordt onzichtbaar, maar het geheel is mooi bont en uitzinnig.

17 augustus

Bloedje_op_TV

Tweede dag van het festival. We lopen verdwaasd tussen de 55.000 bezoekers. Er worden stickers op het glas van onze kijkkast geplakt, die ’s avonds door de organisatie verwijderd worden. Iemand schrijft met krijt commentaar op de muur, vindt ons werk obsceen.

Bloedje komt op tv. ‘Wat denk je dat het is?’ vraagt presentator Eric Corton aan rapper Willie Wartaal, die antwoordt: ‘Een oog of een vagina. Waarschijnlijk een oog-vagina.’
Mensen staan stil, nemen foto’s. Een paar jongens leggen het werk uit aan een paar meisjes, grijpen de gelegenheid aan om seksuele toespelingen te maken. Een kennis vertelt dat ze een aantal mensen had gadegeslagen die elkaar voor Bloedje fotografeerden terwijl ze hun geboorte naspeelden, stuiptrekkend te voorschijn komend uit onze getekende wond.

18 augustus

Roosmarijn ontdekt dat er water in de kast is gelopen. Er moet regenwater naar binnen gelekt zijn, sporen van druppels lopen over de centrale tekening.

Over de auteur:

Richtje Reinsma (1979) is kunstenaar en woont en werkt in Amsterdam. Ze studeerde aan de Rietveld Academie (BA) en het Sandberg Instituut (MA). Haar artikelen verschenen onder meer in Skrien, Mister Motley en Kunstbeeld. Haar beeldend werk was te zien in o.a. Mediamatic, Amsterdam; Onomatopee, Eindhoven en Museum Jan Cunen, Oss. Richtje is medeoprichter van en deelnemer aan de kunstenaarscollectieven Het Harde Potlood en De Parasiet. www.richtjereinsma.nl