DE STRANDEN VAN CHILI X
Ik zag hoe hij de riemen losliet en ineendook
op de bodem van de boot Het strand werd
nog weerspiegeld in het matte licht van zijn ogen
Het strand werd nog weerspiegeld in hun ogen maar enkel nog als
een onwerkelijk gebied langgerekt verdwijnend en hun blikken
werden mat in een nieuwe wereld die de kusten omspoelde waar ze
in geloofden
i. Veranderd in een geest voelde hij hoe de riemen uit zijn
handen losraakten
ii. Hij was doorweekt zijn leven maakte zich van hem los
alsof het zelf de riemen was die uit zijn vingers glipten
iii. Zelfs zijn eigen adem leek die van een ander terwijl hij
zich op zijn zij liet vallen zachtjes als een sneeuwvlok
op de breekbare planken die hem tot daar hadden gedragen
Waar het strand nooit meer in hun ogen weerspiegeld zou worden
maar wellicht het blinken van een nieuwe wereld die een nieuw
licht vast zou kleven in hun vertroebelde dolende pupillen en
hen de horizon voorhield die hun gezicht in tranen had doen baden
iv. Want alleen daar werd het strand weerspiegeld in zijn ogen
v. Toen pas kon hij op zijn wangen de fluitende lucht van die
kusten voelen
vi. Enkel daar kon hij ongeremd huilen om dat strand dat zijn
blik opnieuw vochtig maakte
Want het strand zou nooit worden weerspiegeld in zijn ogen maar
eerder in het wegstromen van alle utopieën als een onbedaarlijk
gehuil dat uit zijn kokende losgescheurde borst ontsnapte
en de kust ontruimde die heel Chili hem zag vereren in deze
verlichte dromen
