Waar je maar kijkt schappen met uitgestalde waar. Bont gekleurde, grillig gevormde, grote knoestige waren, maar ook kleine – gaaf en glad als eieren- sommige zo non-descript van kleur dat ze bijna niet opvallen in de houten uitstalling. Kom je dichterbij, dan zie je dat aan elk item, hoe verschillend ook, een kaartje is bevestigd waarop telkens weer dezelfde naam staat geschreven.

—

‘Het brein was een leegte

of een ontplofte kamer…

flarden spraak daarin,

splinters lust en gebed.’

—

Karakteriseert iets het oeuvre van de Australische dichter Les Murray beter dan de in een veelheid aan vormen gevangen tegenstrijdigheden? Wie selectief citeert kan aan de onwetende lezer diverse dichters presenteren, die uiteindelijk allemaal Les Murray blijken te zijn. Neem de paradoxale laatste regel van het hierboven aangehaalde fragment uit zijn gedicht “Paniekaanval”, zoals alle geparafraseerde gedichten hier vertaald door Maarten Elzinga:

‘splinters lust en gebed.’