As – III
Hij wankelde een paar meter en liet zich ten slotte op een onduide- lijkemassa vallen, een mogelijke zitplaats, metaal of steen. Vanuit zijn ooghoek had hij gezien dat het oppervlak van dat blok uit een harde korst bestond waarop geen lijm zat. Hij liet zich daar neervallen met het idee dat hij lange tijd niet meer zou opstaan. Maar nauwelijks had hij plaatsgenomen of de korst kraakte onder zijn gewicht. Onmiddellijk kreeg hij een intense gewaarwording van intiem bederf en hij kreunde, zowel van afkeer als van vermoeidheid. Uit de open- gebarsten korst was een bitumineuze puree vrijgekomen, die warm was als ontlasting, en hij vroeg zich zelfs een paar tellen af of hij in zijn broek had gedaan. Maar nee. Het kwam allemaal van buitenaf. De ruïnes en niet hij hadden de weerzinwekkende brij uitgespuwd. Die verbreidde zich onder hem en drong algauw door de stof van zijn broek … lees meer
