Waterboek
Niet te weten is het niet in te zien te voorzien laat staan te voorhoren te bedenken een grond en je voor te bereiden als opgejaagde als weldra gevretene en waarheen met je woede maar wegrennen is in zijn armen rennen en hij heeft me hij heeft me
Geen schild geen wapen alleen misleiding over het hier blijven een zandkorrel worden een zeestroming iets om weer uit te spugen gered als afval tweede keus maar gered en als afdruk verder leven tot overmaat van ramp nog een verzuim
Wees toch het tegenwicht van de bevreemding geef je weg voor spelletjes waar je alleen het onderspit in kunt delven en laat hem lachen triomferen laat hem in lof en bijval omkomen en jij de vergetene wacht en wacht beschut door onverschilligheid
Ik leef neergevlijd op mijn doodsbed het vuur eronder is makkelijk te ontvlammen angst dooft dromen niet … lees meer