Rei
Het is warm. We lopen buiten in een kring te zingen.
Ik ben jarig, 18 februari, word ik acht?
Mijn ouders zijn weg, op reis …
Ik ben mooi met een stoffen bloemenkransje op mijn hoofd,
zonneschijn op het kale gras, de winterwei,
dat ik mooi ben, zegt ze, het lieve vreemde meisje,
de hartenmond-stem. (Zonet duik ik weg in ´t geluk,
het is magie, opmaken is magie, al eeuwen lang:
toveren, betoveren, gemunt hebben).
3 oktober 2004
Leiding,
stammoeder, voorvader, buizen, buizenpost,
ter wereld, uit haar.
Monding.
En stromen, gekalmeerd water, de afvoer,
de stad en het stromen. Of het dal,
beekje zijns weegs, tal van wegen.
Blinkend, murmelend (zoals dat heet)
de loop. Voorop,
voor ons uit.
Zover het reikt, zolang niet
de geleide zin ten eind is,
loopt, vloeit de zin, het zinnen
op … lees meer →
