Ton Naaijkens

Alle resultaten voor Ton Naaijkens

Een lamel en Minutenwals

februari 26, 2019

Julia Trompeter

Lamel VI

Nachtelijke vriend Freud Wat wegkruipt in me,

diep onder de spiegelzaal,

in de opwindvogel-schacht,

die raamloze ruimte,

in het niemandsland van de lust,

onduidelijk waar,

maar innig omstrengeld

door de twaalfvingerige darm:

dat heb ik maar gedroomd

in een diepe nacht.

En ’s morgens was het

weg uit mijn hoofd,

want ertoe uitverkoren

voor onbepaalde tijd

hier onder mij te vertoeven.

 

Minutenwals

 

Ze heeft de ijzige ogen-

tint van Reinhold Messner,

haar hart slaat warm en toch

leverde ze al twee mannen

bij het hiernamaals af,

ze draagt het liefste

goud en kasjmier shawls

en heeft nog nooit gerookt.

Van haar heb ik die draai

van mijn neus, een Esterházy-gen,

ze weten niet heel goed

hoe d a t tot stand kwam.

Op de piano speelt ze

al lang niet meer

werk van Schumann of

Frédéric Chopin.

Nu duwen zusters

haar door een … lees meer →

Le luxe, lossing en andere gedichten

juni 23, 2017

Sonja vom Brocke

Naar de inleiding van Ton Naaijkens

 

LE LUXE

 

op stenoslurf en -beenderen

’n Lunatica geplakt

 

; alleen naar de letter leverde Le Luxe von Bräuns de melk voor een

vergaan decennium, waarin toetsenborden – insecten door wereldsteden liftten

 

groef wat pyramidaals, inclusief A’s vol littekens, verhemelte en gemene zonnen

een Lethegraf

 

de raderogen van Lunatica overwogen beren van realiteit, maar

hoe moesten ze rechtop staan, in het schuimdal van het gifidee

op de hygiënemolm van gesorteerde foetussen?

 

Na hiërogliefenoorlogen de zoen van een gesmokkelde grizzly

 

 

 

LOSSING

 

Wat ontliep ie. Een eihologram? Een keurig verwijderde

chip-cyste? De Nieuwe-Bottenman is clean; tot in ’t miniemste

teennagelhaaltje gesteriliseerd; zelfs tussen z’n billen onthaard,

afgetraind kleurvrij, tot in ’t symmetrische merg. Reinste data. Sinds

het azoïcum alle kobolddagen geliquideerd, één blanco screen.

 

Hij doodt nog, maar greeploos (materie is ’m enkel tot … lees meer →

Mijn blauwe gaai

januari 31, 2017

Marcel Beyer

Mijn blauwe gaai   I   Mijn blauwe gaai luistert naar de naam Ezra. Zo heb ik hem genoemd, naar mij. ’s Maandags voer ik hem brood van   de dag ervoor. Dinsdags geef ik hem zijn medicijnen. Op woensdag wil hij zijn lievelingsplaat horen.   Een elke donderdag wil hij per se sla. Op vrijdagmorgen stop ik hem vol. Dan breng ik hem   naar de zusters. Zaterdags krijgt-ie eindelijk een paar blaadjes. Op zondagmiddag bezoek. Zondagavond   wordt meneer door mij gedoucht. De nacht op maandag – moeilijk. Maar mijn blauwe gaai draagt zijn naam als een man.       X   Op zondagmiddag bezoek. Tegen de een zeg ik: ‘Leer net Georgisch – Stalin, prima gozer.’ Tegen de ander: ‘De   Duce heeft me niet echt gekend.’ Mijn blauwe gaai doodt zijn tijd in het struikgewas, hij moet oefenen tot hij chicadees   van mezen onderscheiden … lees meer →

California Girls

mei 20, 2016

Marcel Beyer

In het witte tl-buislicht, op vaste voet, met vaste hand, zo stond hij daar, de kledinghersteller,

de onkreukbare, veeltalige, en spande de hemdsmouw op de –plank. Zijn -ijzer hield hij klaar, hield

zijn stoomstrijkbout met buigbare kabel vast, met tweeduizendzeshonderd watt. IJzeren kunstwil

en vakmanschap. Hij keek me aan. Hij keek langs me heen. Hij nam mijn bloemetjeshemd met plezier

onder handen alsof het de laatste keer was. Het zweet van de lafbek, van het tuig brak me uit. O dodenrijk, o dwaze

shopping mall waar alles dag en nacht bewasemd wordt, alles met California Girls begalmd, de artisjokken,

de bananen, de blikjes groente, Lethe, varkenskarbonades, en waar de kledinghersteller, hij tornt de naden los

met kostelijke kracht: haast geen woord, toch welbespraakt, heeft op weg naar het parkeerdek zijn nest.

uit: Graphit, Surkamp, 2014

lees meer →

Poëem over de ondergang van mijn stad

februari 9, 2016

Durs Grünbein

3

Zeg me na: veel nodig is er niet om van een stad

Een maanlandschap te maken. Of steenkool

Van de mensen die er wonen. Stel je voor: niet langer

Dan een operapauze duurde het, de tijd van een sigaret,

En in de straten, vallende doden, borrelde teer.

Vrieskou daarnet, blauw pakt de hand het fietsstuur,

En nu al woestijnwind alom, veegt over de huizenzee.

In winterjassen, faraostijf, zijn ze verbrand.

Nooit was een zomer heter. Het laatste luchtalarm,

Nauwelijks verstild, de as in het centrum nog warm.

   

4

‘… 2000 centenaars bovenste beste porseleinmassa…’

Johann Friedrich Böttger, Saksisch hof-alchemist

Porselein, veel porselein sloegen ze stuk hier,

Popjes, vazen en servies van wit Meissner goud.

Maar dat niet alleen. Ach, er was eens – gerinkel,

En als donder rolde het af op de onheilsplek.

Nee, geen carnaval was wat scherpe volkstongen

Kristalnacht noemden, die geluksdag voor de glazen.

… lees meer →

Sez Ner

september 17, 2015

Arno Camenisch

Gegenstände/Voorwerpen

oktober 23, 2014

Ulf Stolterfoht feat. DJane Husserl

Gegenstände

(für Ton Naaijkens)

(1)

wer gegenstände kennt, kennt sachverhalte. ich, der ich mich nun seit fünfunddreißig jahren fast ausschließlich mit der abwehr von gegenständen beschäftige, kenne nichtsdestotrotz auch einige mög- lichkeiten ihres vorkommens (gerade in sachverhalten – aber auch sonst). jede dieser möglichkeiten verdankt sich der gegenständ-

lichen natur der gegenstände. und weiter: sind gegenstände gegeben, ergibt sich daraus zwingend ein sachverhalt. ein sachverhalt ist aller- dings noch keine sachlage. die sachlage, als spezifische anordnung in möglichen sachverhalten, beschreibt die form des gegenstands (hier deutet sich ein binnenlogischer widerspruch an). der gegenstand selbst

ist einfach. einfache gegenstände bilden geclustert eine art substrat. zur seite gesprochen: gegenstände haben selbstverständlich kein gewicht. nehmen wir dagegen an, zwei gegenstände hätten dieselbe logische wichte, dann unterscheiden sie sich nur dadurch voneinander, daß sie verschieden sind. (hier könnte möglicherweise ein denkfehler

liegen!) weiter: gegenstände geben der welt feste form. definition: das feste, das bestehende … lees meer →

Het hartverscheurende van de dingen

juli 4, 2014

Friederike Mayröcker

Zout- of navertellen

: wil zeggen de geluiden achternazitten, ook de geluiden die een mens maakt als hij luistert naar de gedachten in de borst van wie naast hem zit, en afleest, ze achternazit tot hij ze ingehaald heeft, enz. In de borst ontstaan zulke geluiden ook in je kinderjaren, ik hoestte veel, begroef mijn hoofd in het kussen om Stella ervoor te behoeden dat FEDOR tegen haar moest uitvaren omdat ze te weinig op me gelet had; ik bedoel als kind die plant in mijn borst, die vele bloemen en struiken, hebben ook altijd geruist en gerammeld als palmtoppen in de storm, er was altijd storm in mijn borst, ik kon het merken, en het ging met een onrustige hartslag gepaard (elektrische intelligentie), ook was ik altijd bang, ik was altijd bangelijk als kind, daar is het dan bij gebleven tot de dag van vandaag, Stella en ik, we … lees meer →

Terras 06: het ‘ On/ding’ is verschenen

april 15, 2014

Anneke Brassinga, Charlotte Mutsaers, Chris Keulemans, Endre Ady, Erik Lindner, Frans Budé, Friederike Mayröcker, Friedrich Achleitner, Henk Pröpper, Jack Spicer, Joë Bousquet, Joost Baars, Julio Cortázar, K. Schippers, Kenneth Koch, Kim Andringa, Kristina Tóth, Lucas Hüsgen, Maarten M. Janssen, Maria Vlaar, Marion Poschmann, Matthew Dickman, Mischa Andriessen, Richtje Reinsma, Robert Walser, Ton Naaijkens, Torgny Lindgren, Ulf Stolterfoht, Véronique Pittolo, Vicky Francken, Yu Jian

22 november Marion Poschmann en Ulf Stolterfoht in Antwerpen en Gent

november 19, 2013

Redactie

Vrijdag 22 november Terras 04 Berlijnse poëzie

Het vierde nummer van het literair tijdschrift Terras staat in het teken van Berlijn. Samensteller Erik Lindner leidt de middag en avond in en modereert het gesprek tussen de Berlijnse dichters Ulf Stolterfoht en Marion Poschmann en hun vertalers, Ton Naaijkens en Erik de Smedt. Vervolgens lezen Stolterfoht en Poschmann voor uit eigen werk.

Permeke en het Poëziecentrum organiseren deze activiteit in samenwerking met Perdu en met de steun van het Goethe-Institut Brüssel.

 

Praktisch

Datum: vrijdag 22 november 2013, 12:30 Locatie: Auditorium Permeke, De Coninckplein 25, BE-2060 Antwerpen Reserveren kan via info.permeke@stad.antwerpen.be of via het telefoonnummer 03 338 38 00. Meer informatie: http://www.permeke.org/berlinerlyrik

Datum: vrijdag 22 november 2013, 20u Locatie: Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent Toegang: € 5 / € 4 (-26 jaar, +65 jaar, abonnees Poëziekrant). Taal: Nederlands/Duits Info en reserveren: tel. … lees meer →

Paki half-cooked. Nieuwzeelandse notities

juli 4, 2013

Brigitte Oleschinski

Op 6 juni 2012 stonden de aarde, de zon en Venus precies in één lijn, een zeldzaam gebeuren want de volgende Venusovergang zal plaatsvinden in december 2117. Venus schuift dan als een klein zwart schijfje over de zon. Voor de Māori in Nieuw-Zeeland heeft het verschijnsel een rituele betekenis. Drie Duitse dichters reisden in juni naar het land dat de Māori Aotearoa noemen. Een van hen, Brigitte Oleschinski, schreef er de volgende paki (Māori voor verhalen, anekdotes, praatjes, verzinsels)..

 

 

Voortdurend ben ik geruchten

op het spoor, of mijn geheugen beschouwt als geruchten wat ik toch al beleefd heb, aanwezig of, of tenminste opgezocht, maar voortdurend verdwijnt het beleefde, het besefte, alsof het me ontgaan is. Volgens een gerucht het Zuiderkruis gezien; in welke sterrenklare nacht dan. Blauwgroen. Groenblauw. Een Venus met groene lippen. Wat ze zei: dat de inkt zwart is waarmee ze hun moko´s geprikt krijgen. Maar … lees meer →

para-vel ´beziet deze huid´

juni 26, 2013

Ulf Stolterfoht

(1)

resp. beziet ’ns deze tekst! hoe die eenmaal aangestoten groeit. en

groeit. biedt onmiddellijk ’t volgende aan: ten geleide. alles begint

met trimmen. gebrubbel uit de looibrij. ingelast proza

de leerlooiers. dan: eigenlijke controle. littekenbarsten.

soort schadeverslag. die is flink afgewalst. subgenre lyrisch

spinsel. ten langen leste: lading dragende aminogroepen zoals

daar zijn: virulente schuurbox-softy. van het liedachtige approxi zoete

zemen man werd om redenen van fatsoen afstand genomen.

 

 

(2)

ten geleide: toen ik ongeveer twintig jaar geleden in ’t instituut

de analyse overnam stond men semantisch tegen de muur. dit beslist

ook als bedoeld in: niets betekende meer iets. grotendeels

lusteloos villen. dat dachten we althans. de laatste

oorlog deed de rest. volledig in ’t lab doorgebracht. afgeslapt.

aan dit gevoel van principieel onbehagen dankt het poëem

zijn ontstaan / de tekst op zijn recht nu voortaan! berlijnschöneberg

in de hete zomer der fenomenen. schrijver dezes.

… lees meer →

Ammoniak, Arranka & heldenfilms

juni 24, 2013

Lutz Seiler

 

aranka, de naam al

 

breekbaar, geknetter

in het hout, aan haar voeten

trad de mechaniek van het landschap

naar buiten, klanken

 

van groenstroken, afsteekpaadjes, zoals

een kale  struik op zijn takken

huiswaarts jaagt, zo

oversteeg zij ons denken, aranka

 

op afgetrapte schoenen, met kuiten, aranka, die

vanuit haar knieholtes zong, de vuisten

aan de kar tussen de vaten, aranka

 

de naam alleen al ruikt brood

& etensresten – als

uitgetreden engelenlichaam

op de vlucht, zo trok

 

ze haar kar door

het natte gras onder de waslijnen door, ´ja

schillenelly, die …

vrat echt stront

voor twee mark´– ik vraag

 

aranka, waar je gewicht heen wou,

welk gemurmel of wanneer

de leegstand in onze stemmen begon, het

getrippel, het gestotter & rond

 

het gestotter

groeiden de blokken & schaduwen

als vloeken waarin

wij als kinderen te slapen gelegd werden

met een aluminium lepel … lees meer →

Vier declaraties

juni 21, 2013

Ulf Stolterfoht

declaratie van ’t stuimig

 

wijselijk genre zorgentekst. waar je dan allengs

naartoe groeit – mijn definitie van een gave bijl-style

‘slag en schrap’. kier klieft open. woeker. verouder in

rust. weldra splijt ook gij. klinkt niet eens zo slecht.

 

maar jij (tweeling) voelt je niet op je plaats in de rol

die de beweging je toedenkt. rebellie ligt op de loer.

afgezwaaid gedenk helaas ook. een zweem van suikerscheuten

waait door ’t huis. post brest-litovsk. hoeveel regels heb ik

 

nog? zeven claim ik er: ernst bloch is een onverbeter-

lijk drager gebleven. op de terrassen van tel aviv dromen

dames op leeftijd van de europese zomers weleer. van de

 

milde rigawinters. bijten op grond. diagnose tauroggen. sinds-

dien onomstotelijk geldt: breek niet door m’n koeien / tor-

pedeer ’t talenpracticum niet. dit allemaal als afweerschild.

 

 

declaratie van ’t free

 

wist u dat ir. … lees meer →

SONANZ. 5-Minuten Notate (2)

juni 10, 2013

Elke Erb

´s NACHTS HALF VIER TER PLEKKE

 

Loop de piano langs, vinger in ´t haar,

zet de kruisbessenstruik winters, des winters,

korrelsneeuw, stap in de herfst met mijn schoen

 

Stap in de herfst met mijn schoen

zompige blaren loof november,

denk aan de keuken, vertaald in

 

avondgelui, hertengewei of takwerk,

de verbonden vloer akelei akelei geheim

Loop de piano langs

 

Stap in de herfst met mijn schoen

in mijn rug de villa met diverse

daken als wimpers

 

12 oktober 2003

 

 

***

 

In de sneeuw de stappen, zeker wel.

Sneeuw op het loof, de blaren, blaren van onderen.

Kuis zwart vocht. Commune, loof,

 

stappen. De sneeuw in, sneeuw opzij schuiven.

Bladeren, gele, over elkaar gevallen. Vergaan zullen ze

en humus zijn, als unaniem besluit,

 

maar daarvoor nog het overjarige zo ondoorgrondelijke

lila-lichtbruin, het lila-ondoorgrondelijk, aarde zal het zijn,

dat … lees meer →

SONANZ. 5-Minuten Notate.

mei 17, 2013

Elke Erb

Rei

 

Het is warm. We lopen buiten in een kring te zingen.

Ik ben jarig, 18 februari, word ik acht?

Mijn ouders zijn weg, op reis …

 

Ik ben mooi met een stoffen bloemenkransje op mijn hoofd,

zonneschijn op het kale gras, de winterwei,

dat ik mooi ben, zegt ze, het lieve vreemde meisje,

 

de hartenmond-stem. (Zonet duik ik weg in ´t geluk,

het is magie, opmaken is magie, al eeuwen lang:

toveren, betoveren, gemunt hebben).

 

3 oktober 2004

 

 

 

Leiding,

 

stammoeder, voorvader, buizen, buizenpost,

ter wereld, uit haar.

Monding.

 

En stromen, gekalmeerd water, de afvoer,

de stad en het stromen. Of het dal,

beekje zijns weegs, tal van wegen.

 

Blinkend, murmelend (zoals dat heet)

de loop. Voorop,

voor ons uit.

 

Zover het reikt, zolang niet

de geleide zin ten eind is,

 

loopt, vloeit de zin, het zinnen

op … lees meer →

Vaktalen X [niet waarnemen ener gedichtkans]

april 20, 2013

Ulf Stolterfoht

niet-waarnemen ener gedichtkans. eerder gedicht-vergezellende

maatregel ‘als uit één vlees (stuk wordt)’.

dat weet je wijsneus heel precies – helaas alleen zoals de

koeienhuid over kennis beschikt. laat zich al bij ’t

 

kalven verrassen. meneer bastaard ‘wie beschrijft mijn ver-

bijstering’ schijnt onze opvatting te delen: aanvaarding

door mij / accentuering door hem. hij leert (‘tot hier’ kan men

het kader noemen) zijn allereerste jood kennen.

 

zes dagen jonger / maar wel twee klassen hoger. u zeggen

ze vermoedelijk. maar daarvoor ontbrak bewijs. hip hop –

je gezicht wordt gestaag ouder en inderdaad: die ene

arm (indien gestrekt) had de andere bespeurd. these

 

waarmee prima gewoekerd kan worden: ‘oorlog en holocaust als

distillaat ener chimerische haatliefde bij twee jochies in linz.

en voort gaat het slag op slag’: wraak voor de onver-

draaglijke krenking van de moderne tijd. afleggen van kleinburgerlijke

 

oogkleppen. duits/duits voortaan – een … lees meer →