In Yorkshire ligt een stad wier naam ik niet noem
mijn vrienden mogen die fluisteren
de Vijf letters roepen
een eeuwigheid van metaal op,
eerder dan de metafysica van de liefde.
ik herinner me haar aan kleur van de herfst
en de klaagzangen van de wind over de heide
en aan mijn bezoeken aan jou
op je kamer
waar we met de benen gekruist
de avond voorbij yogaden
en vaak spraken over een voorbije vakantie in Cuba
en over de Stranden van Havana
die ik niet kende
en die in die dagen alleen verwezen
naar je vriendin S wier minnaar ik was
en via wie we elkaar kenden
en mijn verdriet toen je naar Oslo vertrok
met maar een paar regels over jou
om jouw verleden en mijn verleden
met een toekomst te verbinden die, hoopte ik, zou bestaan
uit een blijvende vriendschap.
Kom, je hoeft niet meer jaloers … lees meer →
